آصِفْ دیوان، میرزاعلی نقی کردستانی (د 1316ش) پسر میرزارضای وزیری کردستانی، سیاست پیشة روزگار قاجاری. نیاکانش که به قولی، از یهودیان نو اسلام اصفهان بودند، به تشویق هلوخان اردلان حاکم کردستان، در 1022ق/1613م به آن منطقه مهاجرت کردند و در حسن آباد، نزدیک نندج کنونی ساکن شدند. چون یکی از افراد این خانواده به نام میرزاعبدالله، به مقام معاونت و پیشکاری والی کردستان رسید، همة آن طایفه به «وزیری» شهرت یافتند. میرزاعلی نقی که در وزارت کشور خدمت می‌کرد، در زمان حکومت امیرنظام گروسی (1313-1325ق/1895-1907م) لقب «آصف دیوان» گرفت که از القاب محلی بود. در دورة مشروطیت به «آصف اعظم» ملقب شد و از آن پس اعقاب وی به اصف و آصفی و آصف، مشهور به سردار معظم (1260-1333ش) 12 دوره، به نمایندگی مجلس شورای ملی ایران برگزیده شد. برادرش میرزایوسف، ملقب به «مشیردیوان» (د 1298ش) از متموّلان کردستان بود.

مآخذ: بامداد، مهدی، تاریخ رجال ایران، تهران، زوار، 1347-1353ش، 5/167-168، 335-336.
بخش تاریخ