آشُفْتة ایرَوانی، کلب‌حسین‌بیگ (نیمة دوم سدة 13ق/19م)، شاعر ایرانی. وی اصلاً از ایروان و عمّش حاج‌ملّامحمد، شیخ‌الاسلام آن شهر بود. در جوانی به تهران آمد و از ملازمان خدمت ظلّ‌السّلطان علیشاه پسرفتحعلی‌شاه گردید. آشفته از اهل دانش و به تاریخ سلاطین آشنا بود. شاملوی خراسانی که از معاصران اوست، او را نیک‌سرشت و دارای کمالات انسانی می‌داند و دربارة او می‌گوید: «صاحب مضامین بلند و ابیات دلپسند است و از دفتر ارباب سیر با خبر و از حالات سلاطین سلف مستحضر» (ص 2319).
دیوان یا مجموعة اشعار او به دست نیامده است. نمونة اندکی از شعر او را در تذکره‌ها می‌توان دید و از همین مقدار اندک چنین برمی‌آید که اشعار او بیشتر غزل بوده است. شیوة او در غزلسرایی به سبک معروف به «هندی» نزدیک است و مضامین نو در اشعارش دیده می‌شود.

مآخذ: بسمل، میرزاعلی‌اکبر نوّاب، تذکرة دلگشا، نسخة خطّی ملّی ملک (تهران)، شمـ 3840؛ ص 213؛ تربیت، محمدعلی، دانشمندان آذربایجان، تهران، 1314ش، صص 12-13؛ شاملوی خراسانی، محمّدصالح، محک‌شعراء، نسخة خطّی ملّی (تهران)، شمـ 4096؛ فرهنگ سخنوران؛ محمود قاجار، سفینه‌المحمود، به کوشش عبدالرّسول خیّام‌پور، تبریز، مؤسّسة تاریخ و فرهنگ ایران، 1346ش، صص 656-657.
جعفرشعار