آب، ماه پنجم در تقويم سرياني و هشتم در تقويم خورشيدي كشورهاي عربي (برابر تقويم ميلادي)، برابر با ماه اوتِ (اوغُسطُس) فرنگي. اين ماه سي و يك روز دارد و پس از تَموز و پيش از اَيْلول است. اين كلمه ريشة سامي دارد و صورت قديم‌تر آن «اَبو»ست (هيستينگز، 3/74). بيروني آن را آب، اَب و اوب ضبط كرده است (آثار، 141، 282، 300). در سال عرفي يهوديان، آب ماه يازدهم (بيروني، التفهيم، 230) و در سال ديني آنان ماه پنجم به شمار مي‌رود كه داراي 30 روز و برابر ژوئيه ـ اوت فرنگي است. «آب» در تقويمهاي يهودي ماه اندوه و سوكواري است و چون به عقيدة يهوديان در آغاز اين ماه هارون برادر موسي درگذشته است آن روز را روزه مي‌دارند. در روز نهم اين ماه بود كه به فرمان خدا بسياري از آنهايي كه از مصر بيرون آمده بودند، از ورود به سرزمين موعود ممنوع شدند. همچنين يهوديان ويران شدن بيت‌المقدس را براي بار اول و دوم در اين ماه مي‌دانند (بيروني، آثار، 282). «آب» در ادبيات فارسي غالباً يكي از ماههاي تابستان به شمار آمده است.

مآخذ: بيروني، ابوريحان، الآثار الباقية، به كوشش ادوارد زاخائو، لايپزيگ، 1923م؛ همو، التفهيم، به كوشش جلال‌الدين همايي، تهران، 1318ش؛ لغت‌نامه دهخدا؛ هيستينگز، ذيل Calender.
احمد تفضلي