آدَمي، ابوسعيد سهل بن زياد آدمي رازي (د ح 255ق/869م)، از محدثان شيعه كه روايات بسياري نقل كرده است. وي محضر امام جواد، امام هادي و امام عسكري (ع) را درك كرده است. صدوق (د 381ق/991م)، نجاشي (د 450ق/1058م) و شيخ طوسي (د 460ق/1069م) او را ضعيف‌الرّوايه شمرده‌اند. مدتي در قم زيست، اما احمد بن محمد بن عيسي اشعري وي را كذّاب و غالي خواند و از قم بيرون راند. از آن پس او در ري مي‌زيست. نام او در اسنادِ بيش از 300،2 روايت ذكر شده است. از نوشته‌هاي او دو كتاب التّوحيد و النّوادر را نام برده‌اند.

مآخذ: ابن نديم، محمد بن اسحاق، فهرست، ترجمة رضا تجدّد، تهران، ابن‌سينا، 1346ش، ص 409؛ برقي، احمد بن ابي عبدالله، كتاب الرجال، به كوشش جلا‌ل‌الدين حسيني ارموي، دانشگاه تهران، 1342ش، ص 460؛ خويي، ابوالقاسم، معجم رجال الحديث، بيروت، دارالزهراء، 1983م، 8/337؛ دانشنامة ايران و اسلام؛ طوسي، محمد بن حسن، فهرست، به كوشش محمود راميار، دانشگاه مشهد، 1351ش، ص 138؛ كحاله، عمررضا، معجم المؤلفين، بيروت، داراحياء التراث العربي، 4/284؛ مدرس، محمدعلي، ريحانه الادب، تبريز، 1346ش، 1/44.
بخش معارف اسلامي