الآدابُ الدّيِنيَّهِ لِلْخِزانَهِ الْمُعينِيَّه، كتابي اخلاقي به زبان عربي نوشتة مفسر شيعي ايراني ابوعلي فضل بن حسن طبرسي (469ـ 548 ق/1077ـ1154م). واژة «معينيّه» از آن رو در نامگذاري آن به كار رفته كه مؤلّف آن را براي سلطان معين‌الدين ابونصر احمد بن فضل بن محمود گردآورده است. كتاب دربارة آداب و سنّتها و اعمال و ادعية زندگي روزانه بر پاية روايات وارده از امامان معصوم شيعي(ع) است، و داراي 14 باب در مسائلي از اين دست: جامه پوشيدن، گرمابه رفتن، شانه كردن و آرايش و پيرايش موي، ناخن گرفتن و كارهايي مانند آن، نگريستن، شنيدن، خوردن، بازرگاني، زناشويي، زادن و پرورش نوزاد، خفتن و بيدار شدن، آداب دو حالت خواب و بيداري، مسافرت و آداب و ادعية ختم كتاب. نويسنده در آغاز مي‌گويد: كاري بهتر از اين نديدم كه دست به تأليف كتابي بزنم حاوي فصلهايي دربارة آداب و ادعيه و اعمالي كه با مراعات آنها، اميد پاداش فراوان مي‌رود. من اين مطالب را از روايات اهل بيت عليهم‌السّلام (با حذف سندها) آوردم.
از اين كتاب نسخه‌هاي خطي متعددي در كتابخانه‌هاي ايران موجود است: كتابخانة آستان قدس رضوي، كتابخانة دانشكده الهيّات دانشگاه تهران، كتابخانة مركزي دانشگاه تهران و كتابخانة ملي. كتاب مكارم الاخلاق نوشته فرزند مؤلّف، مستدرك و متمّم اين كتاب است.

مآخذ: آستان قدس، فهرست، 1/1ـ2؛ آقابزرگ، الذّريعه، 1/18ـ19؛ دانشكدة ادبيات تهران، فهرست خطي، 8/8؛ كتابخانة مركزي، فهرست خطي، 8/152، 15/1؛ كتابخانة ملي، فهرست خطي، 10/582؛ كريميان، حسين، طبرسي و مجمع‌البيان، دانشگاه تهران، 1361ش، 1/261.
بخش ادبيات