آخونْد مُلاّمُحَمَّدِ كاشاني (د 20 شعبان 1333ق/3 ژوئية 1915م)، فقيه، حكيم، عارف امامي و مدرس بزرگ فلسفة صدرالمتألهين در اصفهان. جاذبة درس آخوند كاشاني كه فلسفه را با عرفان مي‌آميخت و نيز حكيم معاصر وي، جهانگير خان قشقايي، علاقه‌مندان به فلسفه به ويژه فلسفة صدرايي را از شهرهاي دور و نزديك و حتي از كشورهاي ديگر به اصفهان مي‌كشاند. در محضر درس وي شاگردان بسياري حكمت آموخته‌اند كه مهم‌ترين ايشان عبارتند از شيخ محمد حكيم خراساني (د 1350ق/1931م)، حاج آقا رحيم ارباب (د 1396ق/1976م)، ميرزا ابوالقاسم محمد نصير شيرازي (د 1330ق/1912م) و سيد محمدرضا خراساني.
آخوند علاوه بر فقه و اصول و حكمت، در ادبيات عربي و فارسي و رياضيات تبحر داشت. از وي آثاري برجا نمانده است. در اصفهان وفات يافت و در تخت فولاد به خاك سپرده شد.

مآخذ: مهدوي، مصلح‌الدين، تذكره‌القبور، اصفهان، 1348ش، ص 6، 7؛ همايي، جلال‌الدين، دو رساله در فلسفة اسلامي، تهران، انجمن فلسفه، 1398ق، ص 15؛ هنرفر، لطف‌الله، اصفهان، تهران، جيبي، 1356ش، ص 273.
محمدباقر كتابي