بَدَخشی ، محمدامین بن علی الدین جهانگیر، از مؤلفان و بزرگان سلسلة نقشبندیة مجدّدیه * . در 1020 متولد شد، پس از وفات پدر و مادر و خرابی بلخ و بدخشان به دست سلاطین هند و اُزبکان ، زادگاه خویش را به نیت سفر حج ترک گفت . در لاهور آوازة بزرگی مشایخ مجددیة سِرهند، بویژه شیخ آدم بنوری * (متوفی 1053)، را شنید و به سلسلة طریقت آنان پیوست و مرید خواجه محمد * معصوم سرهندی (متوفی 1079) و آدم بنوری شد. در اواخر 1051، به همراه آدم بنوری به مکه رفت و تا 1102 در آنجا اقامت گزید. سپس به مصر رفت و در همانجا وفات یافت . بدخشی برای تحصیل علم و تکمیل سلوک سفرهای طولانی کرد و از استادان بلاد شبه قاره و عربستان بهره جست .
از او حدود 21 اثر به یادگار مانده است که برخی از آنها عبارت اند از:
1) المفاضله بین الانسان و الکعبة ، به فارسی ، در برتری کعبه بر انسان (خطّی ، دانشکدة اسلامیه ، پیشاور، ش 990 ب )؛ 2) فقه ضروریة ، در مذاهب اربعه ؛ 3) مناسک الحج و العمرة و فضایلها و آداب الزیارات ؛ 4) منتخب احادیث الجوامع و المسانید حضرات ؛ 5) مقامات احمدیة و مناقب حضرات معصومیه ، به فارسی ، در احوال بزرگان نقشبندیه بویژه محمدمعصوم سرهندی ؛ 6) اختصار التاریخ فی فضائل الحرمین الشریفین ؛ 7) نتایج الحرمین ، در سه جلد، در احوال و افکار آدم بنوری (منزوی ، ج 1، ص 92؛ اته ، ج 1، ص 317، ش 652). بدخشی بعضی رسایل آدم بنوری را نیز گردآورده و به عربی ترجمه کرده است .
منابع : (1) آدم بنوری ، خلاصة المعارف ، نسخه خطی کتابخانه گنج بخش اسلام آباد، ش 6976؛ (2) همو، نکات الاسرار ، نسخه خطی کتابخانة گنج بخش اسلام آباد، ش 8813؛ (3) محمد عمربن ابراهیم چمکنی پیشاوری ، ظواهر ، نسخه خطی گنجینة شیرانی دانشگاه پنجاب ، ش 388؛ (4) محمد حسنی ، تذکرة سیّد شاه علم اللّه ، لکهنو 1970؛ (5) محمد احسان مجددی سرهندی ، روضة القیومیة ، لاهور 1357؛ (6) احمد منزوی ، فهرست مشترک نسخه های خطّی فارسی پاکستان ، ج 1، اسلام آباد 1362 ش ؛
Hermann Eth, Catalogue of Persian manuscripts in the Library of the India Office, Oxford 1903-1937.