حُضَینى ، ابوالطیب عبدالغفاربن عبیداللّه‌بن سرى واسطى، از علماى علم قرائت در قرن چهارم. از تاریخ تولد او اطلاعى نیست، ولى براساس تاریخ درگذشت برخى از شیوخ وى، احتمالا پیش از 310 به‌دنیا آمده است (رجوع کنید به سمعانى، ج 2، ص 233). وى قرائت را نزد قاریان مشهور زمان خود، چون ابوبكربن مجاهد، محمدبن جعفربن خلیل، احمدبن سعید ضریر، محمدبن مُعَلَّى شُونیزى و محمدبن یونس نحوى، فراگرفت (رجوع کنید به ذهبى، 1418، ج 1، ص 421). از جمله كسانى كه قرائت را از او فراگرفتند، ابوعبداللّه كارزینى، ابوالفضل محمدبن جعفر خزاعى و علی‌بن محمد خبازى بودند (رجوع کنید به ابن‌جزرى، ج 1، ص 398). حضینى از محمدبن جریر طبرى، احمدبن محمدبن علّان مُعَدِّل و هارون‌بن موسى تلعكبرى و كسانى دیگر، روایت نقل كرده است (طوسى، ص 433؛ ذهبى، همانجا؛ همو، 1401ـ1409، ج 14، ص 269). ذهبى (1418، همانجا)، و به نقل از او ابن‌جزرى (ج 1، ص 397)، حضینى را شیخِ قاریان واسط خوانده‌اند كه دلالت بر اقامت او در این شهر دارد. از آثار وى به كتابى در قرائات سبع اشاره كرده‌اند (رجوع کنید به ذهبى، 1418، همانجا؛ صفدى، ج 19، ص 22). خمیس‌بن على حوزى* او را ثقه خوانده (ذهبى، 1418، همانجا؛ ابن‌جزرى، ج 1، ص 398) و سمعانى (همانجا) از تبحر و شهرت وى در نحو و شعر و لغت سخن گفته است. حضینى در 367 درگذشت (ذهبى، 1418، همانجا).

---

منابع :
(1) ابن‌جزرى، غایةالنهایة فى طبقات القرّاء، چاپ برگشترسر، قاهره (بی‌تا.)؛
(2) محمد بن ‌احمد ذهبى، سیراعلام‌النبلاء، چاپ شعیب أرنؤوط و دیگران، بیروت 1401ـ1409/ 1981ـ 1988؛
(3) همو، طبقات القرّاء، چاپ احمدخان، ریاض 1418/1997؛
(4) سمعانى؛
(5) صفدى؛
(6) محمدبن حسن طوسى، رجال الطوسى، چاپ جواد قیومى اصفهانى، قم 1415.

/ پرویز آزادى /