بُحَیْرَه (1) ، در عربی مصغر «بحر» (دریا)، به معنی دریاچه . در عربیِ طنجه مصغر بَحْره (گودالی که آب در آن جمع شود). در شمال افریقا بحیره و جمع آن بحایر بر دشتی پست در شرق الجزایر و شمال تونس و بخشی از جنوب کشور مغرب دلالت دارد؛ ولی شایعترین معنی آن «مزرعة سبزیکاری » یا «مزرعة صیفی کاری (خاصه خربزه )» است ( رجوع کنید به مارسه ، ص 227).

واژة بُحَیرَه در اسپانیا و پرتغال به صورت اسم مکانِ نسبتاً معروف درآمده که در این نامها ( به صورت محرّف ) دیده می شود: آلبوفرا (در والانس ( بلنسیه ) و آلیکانته ( ألقنت ) و میورقه )، البوفراس (آلمریا ( اَلمِرْیَه ) )، البوئرا (در کاثرس ( قاصرش ) و باذاخوث ( بطلیوس ) )، البُخَیره (در المریه )، و البُوفیرا ، شهری ساحلی در آلگاروه ( الغرب ) پرتغال . مصغری از مصغر آن نیز البوفرتا (در آلیکانته ) است . مهمترین اینها دریاچة واقع در والانس ( رجوع کنید به بلنسیه * ) است که در حدود نه کیلومتری شهر (به وسعت تقریبی 35 کیلومتر مربع ) قرار دارد و آخرین بقایای دریای درون بومی است که دره های پست توریا و خوکار را در دوران ماقبل تاریخ می پوشاند و یکی از بزرگترین دریاچه های اسپانیا بود، اما در سالهای اخیر سطح آن محدودتر شده و سواحل شمال غربی و جنوبی آن به برنجزار تبدیل شده است و امروزه قطر آن شش کیلومتر است .

ابن مَرْدَنیش * (متوفی 567)، قبل از اینکه تاج و تخت خود را از دست بدهد و بمیرد، چون دید نزدیکان رهایش کرده اند دو پسر خواهر خود را در آن غرق کرد. جیمز اول (ملقب به فاتح ، متوفی 675/1276) هنگام تقسیم والانس ، ایالت آلبوفرا را برای خود حفظ کرد. در آغاز قرن سیزدهم /نوزدهم ، پادشاه اسپانیا این خطة زیبا را به مانوئل دگودوا واگذاشت و ناپلئون آن را به مارشال لوئی گابریل سوشه پیشکش کرد، و سرانجام بار دیگر به کشور اسپانیا منضم شد.

واژة بحیره در زمان موحّدون به معنای باغ پرآب بود. نبردی که در آن مرابطون در 524 موحدون را شکست دادند به نبرد بحیرة مَرّاکُش معروف است . بحیرة اشبیلیه که بعدها اوئرتودِل رِی نام گرفت به دست یوسف اول (متوفی 958)، فرزند عبدالمؤمن ، آباد شد.

---

منابع :


(1) W. Mar µ ais, Textes arabes de Tanger , Paris 1911.

) / د. اسلام / ه . میراندا (