1) شهر جوپار. در مغرب بخش ماهان از شهرستان كرمان، در حدود 27 كیلومتری جنوب شهر كرمان و حدود 21 كیلومتری مغرب شهر ماهان، در ارتفاع حدود 850 ، 1 متری، در دامنه كوههای جوپار واقع است. رشتهكوه جوپار ( رجوع کنید به ادامه مقاله) در جنوب شهر امتداد دارد و رود فصلی تیگرانی، به طول حدود 25 كیلومتر، با مسیر شمالی، در مشرق شهر جریان دارد ( رجوع کنید به جعفری، ج 2، ص 162). آب آشامیدنی و كشاورزی از لولهكشی و چاههای نیمهعمیق تأمین میشود. در سرشماری 1375 ش، جمعیت شهر 855 ، 3 تن بوده است (مركز آمار ایران، ص هشتادویك).
از لحاظ تقسیمات كشوری، در 1323 ش جوپار دهستان (با هشت آبادی) و آبادیای در شهرستان كرمان، از استان هشتم (كرمان و مكران) بود (ایران. وزارت كشور. اداره كل آمار و ثبت احوال، ج 2، ص 377). رزمآرا، در 1331 ش، جوپار را از آبادیهای بخش ماهان از شهرستان كرمان ذكر كرده است (ج 8، ص 102). جوپار در 1339 ش شهر شد (ایران. وزارت كشور. معاونت سیاسی، ص 82).
قلعهای قدیمی، ظاهراً متعلق به سده ششم، در تَلِ نوری قرار دارد كه به گفته اهالی، شبهای جمعه نوری در آنجا دیده میشده است. به نوشته باستانی پاریزی ( رجوع کنید به وزیری كرمانی، 1353 ش، حواشی، ص 222)، احتمالاً این مكان یكی از آتشكدههای باستانی ایران بوده است. زیارتگاهی به نام شاهزاده حسین نیز از آثار تاریخی شهر است (همانجا؛ فرهنگ جغرافیائی آبادیها ، ج 96، ص 26).
از پیشینه جوپار تا دوره افشاریه اطلاع دقیقی در دست نیست. وزیری كرمانی (1352 ش، ص 316) قلعه جوپار را زندان تورانشاه سلجوقی (حك : 572ـ579) دانسته است، اما افضلالدین كرمانی (ص 141ـ142)، هنگام ذكر محبوس شدن تورانشاه، از قلعه جوپار نامی نبرده است. در سده سیزدهم، اعتمادالسلطنه (ج 4، ص 2270) و وزیری كرمانی (1353 ش، ص 85 ـ86) جوپار را از قرای معتبر كرمان، با آب و هوای خوب، چهارصد باغ، دو رشته قنات، حدود دویست خانوار و 200 ، 1 تن جمعیت ضبط كردهاند كه از جمله در آنجا ابریشم به عمل میآمده است.
2) رشتهكوه جوپار، به طول حدود 57 كیلومتر و عرض بین 10 تا 22 كیلومتر، با جهت شمالی ـ جنوبی در جنوب بخش ماهان، امتداد دارد. «سه ساخ بزرگ» با ارتفاع حدود 200 ، 4 متر (كیهان، ج 1، ص 61: 962 ، 3 متر) و «بلوچی» با ارتفاع حدود 000 ، 4 متر از قلههای بلند آن محسوب میشوند (جعفری، ج 1، ص 179). رشتهكوه جوپار در منتهیالیه حدود شرقی منطقه، به كوهستانی در شمالشرقی شهر كرمان میرسد (معرفت، ص 295). رود تیگرانی از دامنههای شمالی آن سرچشمه میگیرد (جعفری، همانجا). رشتهكوه جوپار مرز طبیعی میان بخش ماهان و بخش راین است ( رجوع کنید به رزمآرا، ج 8، ص 379).