جِرجاوی ، عبدالرحیمبن عبدالرحمان، ادیب، شاعر، واعظ و فقیه مالكی مذهب قرن چهاردهم. او را سیوطی جِرجاوی نیز خواندهاند (رجوع کنید به كحّاله، ج 5، ص 206؛ رفاعی، ج 1، ص 281). وی در رجب 1281 در شهر جِرْجا، واقع در استان سوهاج مصر، بهدنیا آمد و بعدها مقیم قاهره شد (زركلی، ج 3، ص 346). از سوانح حیات وی اطلاع چندانی در دست نیست.
جرجاوی در 1342 درگذشت (زركلی؛ كحّاله، همانجاها). بروكلمان (<ذیل > ، ج 2، ص 739)، بدون ذكر صریح تاریخ فوت او، وی را تا 1320 زنده دانسته، اما بنا بر برخی قرائن، از جمله زمان پایان برخی از آثار ضبط شده او (رجوع کنید به المكتبة الازهریة ، ج 4، ص 278؛ زركلی، همانجا)، وی بعد از این تاریخ نیز زنده بوده است.
جرجاوی چندین اثر فقهی و كلامی برجا گذاشته ولی بیشتر آثار وی، كه چاپ هم شده، در زمینه ادبیات و شعر است. از جمله آثار او در علم نحو عبارتاند از: غُنْیة السالك، شرحی بر اَلْفیه ابنمالك؛ فوائدالطارف و التالد علی شرح العلامه شیخ خالد ، حاشیه بر شرح شیخخالد بر آجرومیه اثر محمدبن داود صنهاجی مشهور به ابنآجروم و خلاصه آن با نام عَوائدالصِلاتِ الرّبانیة علی متن الا´جرومیة (المكتبة الازهریة، ج 4، ص 276، 278، 292؛ زركلی؛ كحّاله، همانجاها).
همچنین، جرجاوی آثاری در زمینه شعر دارد، از جمله: ثالث القمرین علی بَیتَی الرَقْمَتَین ، شرحی بر دو بیت معروف به بیتی الرقمتین (منسوب به قاضی عیاض یا منسوب به شرفالدین مبارك، وزیر ملكمظفر) و المِنَنُ الاَحَدیة فی سرّ مدح خَیرِ بریه یا تَشْطیر علی همزیة البوصیری كه حاشیهای است بر كتاب اُمُّ القری' فی مدح خیرالوری' معروف به الهمزیة از بوصیری (متوفی 696) و مجموعه اشعاری در مدح پیامبر اكرم مانند بُرء السَّقیم فی مَدح البَرِّ الرحیم، و تلخیص الصَّنجی علی مولد البَرْزَنْجی (رفاعی، ج 1، ص 280ـ281؛ المكتبة الازهریة ، ج 5، ص 53 ،61؛ بروكلمان، همانجا).
برخی آثار او در علم عروض عبارتاند از: الفتح القریب الوافی، شرحی بر اُرجوزه حِفْنی ناصِفبك (متوفی 1337) بهنام القَوْلُ السَّدید الشّ'افی فی نظم منثور لَآلیء الكافی فی عِلْمَی الْعَروضِ و القَوافی؛ النَفَحاتُ الدُرّیة؛ سُلَّم القواعد الفرضیة لاءیضاح متنالرحبیة؛ تشطیر التائیة و كتاب مِرآة اهلِ الزَّمَن لزوال الهَمِّ و الشَّجَن (رجوع کنید به بروكلمان، همانجا؛ رفاعی، ج 1، ص280ـ281، 408؛ المكتبة الازهریة ، ج 4، ص 469ـ 470، ج 5، ص 61، 276).
آثار جرجاوی در فقه مالكی عبارتاند از: بُغْیة السالك الی اَقْرب الْمَسالك، كه حاشیهای است بر شرحشیخاحمد دَرْدِیر العَدوی (متوفی 1201) بر اقرب المسالك؛ فَتْح الخَلاق فی احكام الطلاق؛ اَقْربُ المقاصد الشَّرعیة لمعرفة المُعتَقَدات و الاحكام الدینیة؛ و اَسْهَلُ المناسك لِـإِرصادِالمُحْرِم الناسك عَلی مذهب الامام مالك (سركیس، ج 1، ستون 1087؛ المكتبة الازهریة، ج 2، ص 306ـ307، 383؛ بروكلمان، همانجا). در علم كلام نیز دارای دو اثر است: بُغیة المُسْتَفید فی علم التوحید ، و سُلَّم المرید علی متن الباجوری ، كه هر دو شرحی است بر كتابِ فی التوحید باجوری، متكلم شافعی (متوفی 1277؛ المكتبة الازهریة ، ج 3، ص 108، 227، ج 4، ص 284؛ زركلی، همانجا).