responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : دانشنامه جهان اسلام نویسنده : بنیاد دائرة المعارف اسلامی    جلد : 1  صفحه : 374

 

بانْده (باندا) ، ناحیه و شهری در هندوستان .

1) ناحیة بانده . (جمعیت در 1360 ش /1981:

حدود 990 ، 553 ، 1 تن )، در ایالت اوتارپرادش در شمال هندوستان ، از مشرق به اللّه آباد * و از جانب شمال به کانپور * ، از شهرهای بزرگ اوتارپرادش ، متصل است . کوههای ویندیا در شمال بانده قرار دارد. رود جمنا * با جهت شمال غربی ـ جنوب شرقی در شمال آن جاری است ، و رود کن ، از شعب رود جمنا با جهت جنوبی ـ شمالی پس از عبور از مغرب ناحیه ، به آن می پیوندد. منطقه ای زراعتی و دارای دامداری است که محصولات عمده آن را برنج ، نخود و ارزن تشکیل می دهد. زیارتگاه مهمّ اهالی

به نام چیتراکوت ، در نزدیک کاروی واقع است که آثار باستانی از عصر حجر در آن یافت شده است ( بریتانیکا ، ذیل «بانده »).

2) شهر بانده . مرکز ناحیة بانده (جمعیت در 1360 ش / 1981: حدود 379 ، 72 تن )، در محل تلاقی جاده با راه آهنی مهمّ قرار دارد. رود کن از مغرب آن می گذرد و آبراهی به همین نام در مشرق آن احداث شده است . شهر، بازار فراورده های کشاورزی است . محصول صادراتی آن عقیقهایی است که از بستر رود کن به دست می آید. بانده از لحاظ بافت شهری وضع مناسبی ندارد ( د. اردو، ذیل «بانده »).

شهر دارای چند مسجد از جمله مسجد جامع و معبد هندوهاست . مسجد جامع آن را آخرین نواب ، علی بهار دوّم ، ساخته است که مشوّق فرهنگ و ادب و حامی شاعران پارسی گوی و اردو زبان بود (همانجا). در بیرون شهر بانده ، ویرانه های قلعة کالنجر از قرن دوازدهم هنوز برجاست ( بریتانیکا ، ذیل «بانده »). این شهر در طی جنگهای میان مسلمانان و نیروهای مراتهه ای ( رجوع کنید به مراتهه * ها) فرانسویان و انگلیسیها بارها دست به دست گشته و آسیب فراوان دیده است (همانجا).

یشینه . از گذشتة دور بانده اطلاعی نداریم . در سدة دوازدهم / هیجدهم ، دهکدة کوچکی بیش نبود. در این

زمان ، شمشیر بهادر، که مادرش مسلمان بود، آنجا را مرکز ناحیه ای قرار داد که از پیشوا باجی رائوی اول (حک : 1139ـ1153/ 1726ـ1740) به ارث برده بود. از آن پس بانده اهمیّت یافت ( د. اردو ، ذیل «بانده »). در 1175/1761، شمشیر بهادر در سوّمین جنگ پانی پت * دوش به دوش نیروهای مراتهه ای با انگلیسیها به نبرد پرداخت و سخت مجروح شد و در بهر تیپور * درگذشت (همانجا). در 1227/ 1812، ذوالفقار بهادر با انگلیسیها به توافق رسید و آنان نیز حقوق او را نسبت به باندا به عنوان «جاگیر * » (تیول )

به رسمیت شناختند و به او لقب نواب داده شد (همانجا).

در 1273/1857، قیام کنندگان در بانده به سرپرستی نواب بانده که برضد انگلیسیها قیام کرده بودند، با شدت عمل وزیر محمدخان مواجه شدند (اشرف ، ص 80). در همان سال ، قشون انگلیس برای سرکوبی نهضت مقاومت در نزدیک بانده ، در حدود 144 کیلومتری مغرب اللّه آباد، با ارتش هفت هزار نفری که حدود هزار تن آن از سپاهیان ارتش بنگال بودند، با نواب بانده به جنگ پرداختند، و در نتیجه ، نواب بانده به دیگر نیروهای قیام کننده که مراکز مقاومت تشکیل داده بودند، پیوست (اشرف ، ص 177؛ بوریج ، ج 3، ص 682ـ683).


منابع :
(1) اردو دائرة المعارف اسلامیّه ، لاهور 1384ـ1410/1964ـ1989، ذیل «بانده » (نوشتة بزمی انصاری )؛


(2) Mujeeb Ashraf, Muslim attitudes towards British rule and western culture in India: in the first half of the Nineteenth century, Delhi 1982;
(3) William Henry Beveridge, A Comprehensive history of India: civil, military and social, London 1871;
(4) The New Encyclopaedia Britannica, Micropaedia , Chicago 1985, s.v. "Ba ¦ nda";
(5) The Times atlas of the world , London 1985.

/ مینو یوسف نژاد ـ گروه جغرافیا /



نام کتاب : دانشنامه جهان اسلام نویسنده : بنیاد دائرة المعارف اسلامی    جلد : 1  صفحه : 374
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست