بالاحصار(3) ، قریه ای تاریخی در ترکیة مرکزی که در تداول مردم محلی به بالْلی حصار («قلعة عسل دار») معروف است . این قریه در شمال غربی آناطولی مرکزی ، در قضا * ی سیوْری (سِفری ) حصار از ولایت اَسکی * شهر و در 14 کیلومتری جنوب مرکز سیوری حصار واقع شده و ارتفاعش از سطح دریا 850 متر است . پوکوک ، با استناد به روایتها، نخستین بار از خرابه های باستانی بالاحصار یاد کرده است (ج 5). شارل تکسیة فرانسوی در قرن سیزدهم به آنجا سفر کرده ، دربارة ویرانه هایی که خود به چشم دیده نوشته است که اینها خرابه های شهر پسینوس از شهرهای فریگیا و بقایای پرستشگاهی رومی است که برای کوبله ، از خدایان اساطیری فریگیایی ، ساخته شده بوده است (ص 473). به نوشتة استرابون ، شهر پسینوس در سه قرن قبل از میلاد، در دورة تسلّط گالاتیان (غلاطیان / غلاتیان )، مرکز مهم تجاری بوده و پرستشگاه مشهور آگدیتیس نیز در آن شهر قرار داشته است (ج 12، ص 567). تکسیه دربارة ویرانه ها اطلاعات مفصلی داده است و از وسعت بنا و ویران شدن آن ، به علت برداشتن سنگها برای استفاده در ساختمان سیوری حصار، یاد کرده است . احتمال دارد که ، پس از منسوخ شدن دین پیشین و متروک ماندن معابد و مراسم باستانی ، بر اثر رواج مسیحیت در قرون نخستین میلادی ، شهر پسینوس از اعتبار و اهمیت افتاده و ویران شده باشد. همة جهانگردانی که در قرن سیزدهم از محل این شهر دیدار کرده اند آنجا را قریه ای خاموش با چند کلبه وصف کرده اند.

---

منابع :


(1) G. Perrot, Souvenirs d'un voyage en Asie Mineure, 198 ff.;
(2) Perrot, Guillaume, Delbet , Exploration archإologique de la Galatie ;
(3) Pockocke, Voyages;
(4) W. M. Ramsay, The Hist . geogr . of Asia Minor;
(5) Strabo, Geography;
(6) C. Texier, Asie Mineure, 473-479.

(7) ) / د. اسلام ( با اضافاتی از )؛
د. ا. ترک / بسیم دارکوت (