responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : دانشنامه جهان اسلام نویسنده : بنیاد دائرة المعارف اسلامی    جلد : 1  صفحه : 2580

 

پاراچنار (در منابع قدیم عربی : باراشنار) ، شهری در شمال غربی پاکستان . این شهر بخشی از ایالت سرحدی شمال غربی (ایالت شمال غربی ) و نیز قسمتی از منطقة پشتونستان است که در میان رشته کوههای شمال غربی پاکستان واقع و دارای دره های سرسبز، آبشارها، چشمه ها و جنگلهایی با درختان صنوبر و چنار است . جاده ای که این شهر را به افغانستان مرتبط می سازد، پس از گذر از درة پایه وار، از گردنة کُرَّم (در شمال غربی شهر) می گذرد. از این راه تجارت پشم ، شال ، قره گل و مانند آن صورت می گیرد (اسعدی ، ج 2، ص 129؛
د. اردو ، ذیل «مادّه »). عشایر ادی زئی ، دویل زئی ، غندی خیل ، مستوخیل ، حمزه خیل ، منگل ، مثبل ، درزدران منتوان ، وزئی ، حاجی غلزئی ، لیسانی و پاره در شهر و اطراف آن سکونت دارند.

پاراچنار شهری نظامی در حدود بیست کیلومتری مرز افغانستان است و از طریق کوهات به پیشاور و راولپندی

مرتبط می شود. این شهر مرکز کُرَّم ایجنسی است و در حدود 180 کیلومتری جنوب غربی پیشاور در َ56 ْ33 عرض شمالی و َ40 ْ70 طول شرقی در ارتفاع 750 ، 1 متر از سطح دریا واقع شده و رود کُرَّم در جنوب آن جریان دارد. وجه تسمیة آن را وجود درختان کهنسال چنار یا سکونت قبیلة پارا یا پاره در پیرامون چنار بزرگی در آنجا می دانند (سرحدی ، ص 80؛
د. اردو ، همانجا). پاراچنار در 1309/1892 جزو هندِ بریتانیا شد ( د. اردو ، همانجا).

محصولات عمدة پاراچنار گندم و برنج و ذرّت ، خشکبار و محصولات باغی مانند زردآلو، شفتالو، گلابی ، آلوچه ، انگور و شلیل است . سیب آن در سراسر پاکستان ، مشهور و به لحاظ رنگ طلایی اش از زمان انگلیسیها به گلدن دیشز معروف است . اراضی آن برای کشت زعفران مناسب است و چوبش از قدیم برای ابنیه و عمارات به کار می رفته و امروزه مقدار زیادی از آن به دیگر نواحی صادر می شود. پرورش کرم ابریشم نیز در آن رواج دارد (سرحدی ، ص 82 ـ83؛
د. اردو ، همانجا). نزدیک به نیمی از جمعیّت شهر شیعة اثناعشری و بقیه سنی اند. در مرکز شهر، حسینیة بسیار مجللی قرار دارد. علمای بسیاری به این شهر منسوب اند از جمله : مولانا سیدپادشاه حسین ، مولانا علی سرور سرحدی (قرن چهاردهم )، مولانا غلام قاسم خان کورایی (قرن چهاردهم )، مولانا عبدالحسین (متوفی 1365) و مولانا محمد عباس (متوفی 1364) که برای تکمیل تحصیلات دینی به ایران و عراق نیز سفر کرد (نقوی ، ص 164، 190، 219، 354، 377).


منابع :
(1) اردو دائرة معارف اسلامیّه ، لاهور 1384ـ1410/ 1964ـ1989؛
(2) مرتضی اسعدی ، جهان اسلام ، تهران 1366ـ1369ش ؛
(3) عمر عامر سرحدی ، «در درة پاره چنار»، در پاکستان ( مجموعه مقالات ) ، کراچی ( بی تا. ) ؛
(4) حسین عارف نقوی ، تذکرة علمای امامیة پاکستان ، اسلام آباد 1363ش ؛


(5) Pakistan guide map , Islamabad: Pakistan Tourism Development Corporation, 1999;
(6) The Times atlas of the world , London 1985.

/ سیدجمال حیدری /



نام کتاب : دانشنامه جهان اسلام نویسنده : بنیاد دائرة المعارف اسلامی    جلد : 1  صفحه : 2580
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست