بُواط (بَواط )، دومین غزوة پیامبر صلّی اللّه علیه وآله وسلّم نام این غزوه از نام کوه بواط گرفته شده است . این کوه از کوههای جُهَینه به فاصلة چهار منزل از مدینه ، در ناحیة رَضْوی واقع است (ابن سعد، ج 2، ص 9؛ بکری ، ج 1، ص 283؛ یاقوت حموی ، ج 1، ص 503).
حضرت محمد صلّی اللّه علیه وآله وسلّم ، همراه دویست تن از اصحاب به قصد غزوه با کاروان قریش که بیم تجاوز آنان به مدینه می رفت (آیتی ، ص 249) به سمت بواط حرکت نمود و سائب بن عثمان بن مظعون یا سعدبن معاذ را در مدینه جانشین خویش کرد. در کاروان صدمرد قریشی ، از جمله امیّة بن خَلَف جُمَحی ، و 2500 شتر بود. پیامبر اکرم به بواط رسید، اما با دشمن برخورد نکرد (ابن سعد، ج 2، ص 8ـ9؛ ابن هشام ، ج 2، ص 248؛ طبری ، ج 2، ص 407) و پس از مدتی فرمان بازگشت به مدینه را داد (ابن هشام ، همانجا). گفته می شود پرچمدار این غزوه سعدبن ابی وقاص بوده است (ابن سعد، همانجا). این غزوه در ربیع الاول سال دوم روی داد. برخی منابع (طبرسی ، ج 1، ص 164؛ ابن اثیر، ج 2، ص 78) آن را در ربیع الا´خر دانسته اند.
منابع : (1) محمدابراهیم آیتی ، تاریخ پیامبر اسلام ، چاپ ابوالقاسم گرجی ، تهران 1366ش ؛ (2) ابن اثیر، الکامل فی التاریخ ، بیروت 1398/1978؛ (3) ابن سعد، الطبقات الکبری ، بیروت 1405/1985؛ (4) ابن هشام ، السیرة النبویة ، چاپ مصطفی سفّا، ابراهیم ابیاری ، و عبدالحفیظ شلبی ، مصر 1355؛ (5) عبدالله بن عبدالعزیز بکری ، معجم ما استعجم من اسماء البلاد و المواضع ، چاپ مصطفی سقا، بیروت 1403/1983؛ (6) فضل بن حسن طبرسی ، اعلام الوری باعلام الهدی ، قم 1417؛ (7) محمدبن جریر طبری ، تاریخ الطبری : تاریخ الامم و الملوک ، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم ، بیروت ( 1382ـ1387/ 1962ـ1967 ) ؛ (8) یاقوت حموی ، معجم البلدان ، بیروت 1399/1979؛ (9) احمدبن اسحاق یعقوبی ، تاریخ الیعقوبی ، بیروت ( بی تا. ) .