بَنوحَسّان ، شاخه ای از قبیلة کِندِه * در جنوب عربستان . بنوحسّان در حَضْرَموت می زیستند و نسب آنان به حسّان بن معاویة بن حارث بن معاویة بن ثَوربن مُرتِع بن کِنده می رسد. یکی از افراد این خاندان ، عبدالرحمان بن علی بن (با)حَسّان الحَضرمی (750ـ 818)، صاحب کتاب تاریخ ابن حسّان یا تاریخ البهاء است که عبدالله بن احمد بامَخْرَمه (833 ـ930) و پسرش ، الطیّب (870 ـ947) در کتاب رجال خود، قِلاَ دَة النَحر از اثر او بهره برده اند. نسخه ای از تاریخ ابن حسّان * در کتابخانة بودلیان موجود است . سَقّاف از سایر آثار او نام برده است که ظاهراً از میان رفته اند.
قَلقَشَندی (ص 216) از بنوحسّان دیگری یاد کرده است که به عُذْرَة بن زیداللات ، شاخه ای از قبیلة کَلب ، منسوب اند.
ابن حائک در اِکلیل ، از دیگر اعضای این خاندان ، همراه با تبارنامة آل حسّان ذی الشَعبَین نام برده است (نسخة خطی برلین ، ج 2، گ 158 پ ، 159 ر).
منابع : (1) ابن حائک ، کتاب الاکلیل ، نسخة خطی برلین ؛ (2) چاپ اسکار لوفگرن ، در tabih § Sدdarabisches Mus ، اوپسالا 1953، ص 19؛ (3) عبدالله بن محمد سقّاف ، تاریخ الشعراء الحضرمیین ، ج 1، قاهره 1353، ص 74ـ76؛ (4) محمدامین سویدی ، سبائک الذهب فی معرفة قبائل العرب ، نجف 1345، ص 53؛ (5) ( احمدبن علی قلقشندی ، نهایة الارب فی معرفة انساب العرب ، بیروت 1405/1984 ) ؛
(6) O. Lخfgren,"غber Abu ¦ Mah ¤ rama's K ¤ ila ¦ dat al-nah ¤ r", MO , XXV (1931), 120-139; (7) R. B. Serjeant, "Materials for South Arabian history", BSO[A]S , XIII (1950), 299; (8) idem, The Portuguese off the South Arabian coast , Oxford 1963, 53; (9) idem, The Saiyids of H ¤ ad ¤ ramawt , London 1957, II.