البارَه ، محلی در مرکز فلاتِ آهکی شمال سوریه ، در فاصلة حدود 15 کیلومتری مغرب شهرستان مهم مَعَرَّةُ النُّعمان و متعلق به ناحیه ای که امروزه به «المُدن المیّته » موسوم است . الباره ، به شهادت متون عربی و غربی ، در قرون وسطی شهری اسقف نشین و دارای برج و بارو بوده که هنوز هم ویرانه های وسیعی از آن باقی است . در دو سوی دره ای واقع در میان این ویرانه ها، امروز دو دهکده به نام اَلکَفْر و البارَه ، که بترتیب معادل دو نام قدیمی یونانی و سریانی «کپروپیره » و «کپراد برتا »ست ، قرار دارد. الباره جزء ناحیة افامیه بوده است . در ایام گذشته ، تجارت محلی و نیز رونق صنایع روغن زیتون و تاکستانهای این ناحیه منافع مالی این «شهر اَفامیه را، که میان دو برآمدگی مرتفع جبل زاویه بر سر تنها راه رفت و آمد قرار داشت » (چالنکو) تضمین می کرد و در دورة امپراتوری روم شرقی ، مجموعه ای از کلیساها و صومعه ها و محلات مسکونی در آن دایر بود. این شهر پس از فتح مسلمانان نیز همچنان پررونق بود، ولی در ایام جنگهای صلیبی از چندین سو بدان طمع کردند. ابتدا، در 492/1098، تانْکِرد و رمون دوسن ژیل آن را تصرف کردند؛ در 496/1102، رضوان آن را بازپس گرفت ؛ سپس ، بنابر معاهدة 514/1120، به فرانکها واگذار شد؛ اما، در 516/1122، دوباره به تصرف نورالدوله بَلَک بن بهرام درآمد؛ و سرانجام ، در 543/1148، نورالدین آن را متصرف شد. بر اثر این کشمکشها و نیز یورشهای ترکمانان ، این شهر بشدت آسیب دید و در قرن ششم / دوازدهم رو به انحطاط گذاشت و، از آن پس ، در آثار جغرافیدانانِ مسلمان ، دیگر نامی از آن به میان نیامد. مهمترین اثر کهن این شهر قلعة اَبی سَفیان است (رجوع کنید به ابوسَفیان * )؛ ولی سایر آثار و کتیبه ها و مساجد کوچک برجا مانده از آن نیز حاکی از آن است که این شهر در اوایل قرن پنجم / یازدهم همچنان دایر و برپا بوده و، بنابر آنچه از شواهد متعدد استنباط می شود، بیشتر جمعیت مسلمان آن شیعه بوده اند.
منابع : (1) ابن خرداذبه ، المسالک و الممالک ، چاپ دخویه ، لیدن 1889، ص 76؛ (2) ابن عدیم ، زبدة الحلب من تاریخ حلب ، چاپ سامی دهان ، دمشق 1951ـ1954، ج 2، فهرست ؛ (3) ابن قلانسی ، ذیل تاریخ دمشق ، چاپ آمد روز، ص 134، 209؛ (4) یاقوت حموی ، معجم البلدان ، چاپ ووستنفلد، لایپزیگ 1866 ـ 1873، ج 1، ص 465؛ (5) احمدبن اسحاق یعقوبی ، البلدان ، چاپ دخویه ، لیدن 1892، ص 324؛
(6) Arabic Inscriptions, in Publ. of the Princeton Un. Arch. Exp. to Syria, iv D, Leiden 1949, no. 108; (7) M. van Berchem, E. Fatio, Voyage en Syrie , Cairo 1914-1915, 196-200; (8) C. Cahen, La Syrie du nord , Paris 1940, Index; (9) R. Dussaud, Topographie historique de la Syrie , Paris 1923, Index; (10) G. Le Strange, Palestine under the Moslems, London 1890, 420; (11) E. Littmann, Semitic inscriptions, in Publ. of an Amer. Arch. Exp. to Syria, Ë v, New York 1904, 191 f. no. 11 and 16; G. Tchalenko, Villages antiques de la Syrie du nord, Ë Ë , Beirut 1953, pl. xxxv Ë Ë Ë , cxxxv Ë Ë to cxxx Ë x, cl, cl Ë Ë , clv, Ë Ë Ë , 1958, 109-112, 114-116.