بُزاخَه ، نام چاه آبی در نجد واقع در اراضی بنی اسد یا طی که همسایة بنی اسد بودند . سپاهیان بنی اسد که پس از رحلت رسول اکرم صلّی اللّه علیه وآله وسلّم ، به رهبری پیامبر دروغین طُلَیحه مرتد شدند، در سال 11، هنگام خلافت ابوبکردر محل بزاخه از خالدبن ولید، فرمانده سپاه اسلام ، شکست خوردند. در این جنگ ، سپاه خالد را هزار تن از قبیلة طی که از طلیحه روگردانده و به خالد پیوسته بودند، و طلیحه را عُیَینة بن حصن و هفتصد تن از بنی فَزاره از شاخه های غَطَفان ، که از هم پیمانان قدیم بنی اسد بودند، یاری می کردند. پس از جنگی سخت ، عیینه دریافت که آن قدرت پیغمبری که طلیحه به خود نسبت می داد، در مقابل مسلمانان عملاً بی فایده است ، ازینرو از معرکه گریخت . طلیحه نیز به شام فرار کرد و بنی اسد تسلیم خالد شدند. قبایل همجوار مانند بنی عامر نیز، که مترصد نتیجة کار بودند، به اسلام گرویدند.

---

منابع :
(1) ابن اثیر، کتاب الکامل ، چاپ تورنبرگ ، لیدن 1851ـ1876؛
(2) ابن سعد، الطبقات الکبری ، چاپ سخو... ( و دیگران ) ، لیدن 1905ـ1940؛
(3) ج 3، قسم 2، ص 36 ـ 37؛
(4) احمدبن یحیی بلاذری ، فتوح البلدان ، چاپ دخویه ، لیدن 1866، ص 95ـ97؛
(5) محمدبن جریر طبری ، تاریخ الرسل والملوک ، چاپ دخویه ... ( و دیگران ) ، لیدن 1879ـ1901، سلسلة اول ، ص 1879؛
(6) یاقوت حموی ، معجم البلدان ، چاپ فردیناند ووستنفلد، لایپزیگ 1866ـ1873، ج 1،ص 601ـ602؛


(7) L. Caetani, Annali dell’Islam, Milano 1905-1926, II, 604 ff.;
(8) Muir, Caliphate 4 , Edinburgh 1915,19-23;
(9) Wellhausen, Skizzen ,VI, 9-12.

/ ک . ا. بازورث ( د. اسلام ) /