بادکوبی ، سیدحسین بن رضا حسینی لاهیجی ، از علمای امامیه در قرن چهاردهم و از مدرسان بزرگ کلام و فلسفه و عرفان . در 1293 در قریه خوددلان از قراءِ بادکوبه به دنیا آمد و در 28 شوال 1358 در نجف در گذشت . مقدمات علوم را نزد پدر فرا گرفت و پس از درگذشت او به تهران آمد و نزد میرزاابوالحسن جلوه و میرزا هاشم اشکوری و استادان دیگر فلسفه و کلام و علوم ریاضی را آموخت . سپس به نجف رفت و در حوزه درس آخوند خراسانی و شیخ محمد حسن مامقانی به تحصیل اصول و فقه پرداخت و خود نیز تدریس علوم نقلی و عقلی را آغاز کرد. بادکوبی به دلیل احاطه بر متون فلسفی و عرفانی و قدرت تفهیم و حسن تقریر، بنا به گفته آقا بزرگ طهرانی در نقباء البشر ، یکی از دو استاد مسلّم فلسفه نجف به شمار می رفت و شاگردان بسیار تربیت کرد، که از آن جمله است سیدمحمد حسین طباطبائی مؤلفِ تفسیر معروف المیزان (متوفی 1360 ش ) که اسفار و مشاعر و تمهید القواعد را نزد او خواند. با اینهمه ، مقام فقهی او نیز مورد توجه بوده است . از آثار او حاشیه بر کتاب الطهارة شیخ انصاری ، و حاشیه بر اسفار و الشّوارِق را می توان نام برد.

---

منابع :
(1) محّمد حسن آقا بزرگ تهرانی ، طبقات اعلام الشیعة ، ج 2، جزء1، نقباء البشر فی القرن الرابع عشر ، مشهد 1404، ص 584-585؛
(2) محمد هادی امینی ، معجم رجال الفکر و الادب فی النجف خلال الف عام ، نجف 1384/1984، ص 50، مرتضی انصاری ، زندگانی و شخصیت شیخ مرتضی انصاری ، اهواز 1380، ص 366؛
(3) حسن حسن زاده آملی ، «علامه طباطبایی در منظره عرفان نظری و عملی »، کیهان اندیشه ، ش 26 (مهر و آبان 1368 ش )، ص 9؛
(4) عزالدین زنجانی ، "علامه طباطبایی : جامع حکمت و شریعت "، کیهان فرهنگی ، سال 6، ش 8 (آبان 1368 ش )، ص 2؛
منوچهر صدوقی سها، تاریخ حکما و عرفاء متأخّر بر صدرالمتألهین ، تهران 1359 ش ، ص 71-72.

/عبدالحسین شهیدی صالحی /