قانع عبارت است از كسى كه به آنچه به او داده مى‌شود - هرچند اندك - قانع مى‌باشد و آن را كم نمى‌شمرد و درخواست بيشتر نمى‌كند. [1]

از قناعت به معناى دوم به مناسبت در باب خمس سخن گفته‌اند.

خمس سود كار و كسب پس از كسر هزينه‌هاى سالانۀ خود و خانواده محاسبه مى‌شود، و چنانچه به سبب قناعت و صرفه جويى، چيزى از مخارج سالانه زياد بيايد، واجب است خمس آن پرداخت گردد. [2]

قِنَّب

← كنف

قُنبره

← چكاوك

قند

قند: از خوردنيها.

از آن به مناسبت در بابهاى طهارت، صلات و تجارت نام برده‌اند.

طهارت: قندى كه از شكر نجس درست شود، نجس است و با گذاشتن در آب كر يا جارى پاك نمى‌شود. برخى گفته‌اند: ظاهر آن پاك مى‌شود، اما باطنش پاك نمى‌شود. [3]

استنجا (←استنجاء) با خوردنيها؛ بويژه نان، گوشت، انواع ميوه‌ها، قند، نبات و ادويه حرام است. [4]

صلات: از مبطلات نماز، خوردن و آشاميدن است؛ ليكن چنانچه قند و مانند آن در دهان نمازگزار باشد و به تدريج آب شود و فرو رود، در مبطل بودن آن اختلاف است. [5]

تجارت: داد و ستد چيزهايى كه از يك جنس به شمار مى‌روند، مانند قند، نبات، و شكر بايكديگر به زيادى، ربا و حرام است. [6] قندى كه از چغندر گرفته مى‌شود، آيا داد و ستد آن دو با زيادى يكى بر ديگرى ربا و حرام است‌؟ برخى تصريح به ربا نبودن آن كرده‌اند. [7]

[1]. نهج البلاغة/ 482 و 502

[2]. الكافى (كلينى) 138/2-139

[3]. الكافى (كلينى) 138/2-139

[4]. فقه القرآن 296/1؛ جامع المقاصد 243/3

[5]. توضيح المسائل مراجع 10/2.

[6]. توضيح المسائل مراجع 114/1

[7]. رساله‌هاى خطى فقهى (شارع النجاة) / 326

[8]. توضيح المسائل مراجع 629/1

[9]. مهذب الاحكام 314/17

[10]. جواهر الكلام 353/23؛ العروة الوثقىٰ [(تكملة] (29/2-30.