قلم؛ سوره

قلم؛ سوره [= ن؛ سوره]: شصت و هشتمين سورۀ قرآن كريم.

از آن در باب صلات نام برده‌اند.

بر اساس روايتى كه از امام صادق عليه السّلام نقل شده است هركس سورۀ قلم را در نمازهاى واجب يا مستحب قرائت كند، خداوند او را از ابتلا به فقر ايمن مى‌سازد و پس از مرگ از فشار قبر حفظ مى‌كند. [1]

قرائت سورۀ قلم در نمازهاى واجب و نيز نوافل، مستحب است. [2]

قَلَنسُوَه

← كلاه

قلوه

← كليه

قله

قله: سبوى بزرگ/ بلنداى كوه.

از عنوان ياد شده به معناى نخست به مناسبت در باب طهارت سخن گفته‌اند.

برخى روايات، اندازۀ كرّ را دو قلّه بيان كرده‌اند. [3] بر حسب ظاهر، گنجايش دو قلّه كمتر از مقدار كرّ است؛ از اين رو، در روايت ياد شده احتمالاتى مطرح شده است، از قبيل حمل بر تقيّه؛ زيرا گروهى از عامه مقدار كرّ را دو قلّه مى‌دانند. ديگر اينكه مقدار دو قلّه مقدار كر باشد؛ زيرا قلّه در لغت به معناى ظرف بزرگ آمده است و بعضى انواع آن گنجايش تا پنج مشك آب را دارد. [4] بنابر اين، بعيد نيست كه مراد از قلّه در روايت ياد شده، ظرف بزرگ آب باشد كه گنجايش نصف كرّ را دارد.

از قلّه به معناى دوم در باب خمس و انفال سخن گفته‌اند.

سر كوهها از انفال (←انفال) به شمار مى‌رود. [5] برخى قدما خمس عسلى را كه از سر كوهها استحصال مى‌شود واجب دانسته‌اند. [6]

قل هو اللّٰه؛ سوره

← توحيد؛ سوره

[1]. وسائل الشيعة 142/6

[2]. كشف الغطاء 478/3.

[3]. وسائل الشيعة 166/1

[4]. الاستبصار 7/1 ؛ المعتبر 45/1

[5]. مفاتيح الشرائع 24/3

[6]. المهذب 178/1.