بنابر قول مشهور، بر كسى كه پس از سه روز به دار كشيدن مسلمان، به قصد ديدن وى آنجا برود و او را ببيند، مستحب است به جهت ارتكاب اين عمل غسل كند[10] برخى قدما غسل را واجب دانسته‌اند[11] در حكم ياد شده، تفاوتى ميان مصلوبى كه به حق به دار كشيده شده باشد يا به ناحق و از روى ستم، نيست[12] برخى، ديدن مصلوب به ناحق را مطلقا ـ اعم از آنكه ديدن در مدت سه روز باشد يا پس از آن ـ موجب غسل دانسته‌اند[13] برخى، حكم ياد شده (استحباب يا وجوب غسل) را به ديدن مصلوب به حق اختصاص داده‌اند[14] برخى نيز ديدن مصلوب را مطلقا ـ مسلمان باشد يا كافر ـ موجب غسل دانسته‌اند[15]

[1]تفصيل الشريعة (الحدود)/ 672

[2] مائده/ 33

[3] كشف الرموز 2/ 588 ؛ جواهر الكلام 41/ 589

[4] جواهر الكلام 41/ 590

[5] رياض المسائل 13/ 621 ـ 622 ؛ جواهر الكلام 41/ 589 ـ 590 [6]جواهر الكلام 41/ 591

[7] 592

[8] الروضة البهية 9/ 302 ؛ جواهر الكلام 41/ 590 ـ 591

[9] لوامع صاحبقرانى 1/ 564

[10] كشف اللثام 1/ 153 ؛ كتاب الطهارة (شيخ انصارى) 3 / 73

[11] الكافى فى الفقه/ 135

[12] الحدائق الناضرة 4/ 197

[13] كشف اللثام 1/ 154

[14] كشف الالتباس/ 343

[15] مصباح الفقيه 6/ 82 ـ 83 .

صلب

صُلْب: ستون فقرات؛ تيره پشت.

صلب در لغت به معناى شى‌ء محكم و قوى آمده است. به پشت از آن جهت كه ستون فقرات از بالا تا پايين پشت كشيده شده و موجب قوت و استحكام آن گرديده، صلب اطلاق مى‌شود[1]( پشت).

به فرزندان بدون واسطه انسان ـ در مقابل نوه و نتيجه ـ نيز فرزند صلبى اطلاق شده است كه در كلمات فقها بسيار كاربرد دارد.

بر اصل تركه ميّت نيز صلب [= صلب المال] در مقابل ثلث آن اطلاق مى‌شود.

به بعض احكام عنوان ياد شده كه در باب وقف و وصيّت آمده، اشاره مى‌شود.

چنانچه واقف بگويد: اين مال را بر فرزندانم وقف كردم، به قول مشهور، منصرف به فرزندان صلبى است و شامل نوادگان او نخواهد شد[2]

هرگاه فردى به واجب (مانند حج