responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : فرهنگ فقه فارسي نویسنده : موسسه دائرة المعارف الفقه الاسلامي    جلد : 5  صفحه : 88

صفره

صُفره: زردى.

به مناسبت در باب طهارت آمده است.

خونى كه زن مى‌بيند، اگر زرد باشد، در صورتى كه در ايام حيض وى باشد محكوم به حيض است[1]

خون استحاضه بيشتر وقتها زرد رنگ است[2]

( زرد)


[1]جواهر الكلام 3/ 259

[2] 258 .

صف؛ سوره

صف؛ سوره: شصت و يكمين سوره قرآن كريم.

از آن در باب صلات نام برده‌اند.

خواندن سوره صف و مداومت بر آن در نمازهاى واجب و نافله، مستحب مؤكد است[1] در حديثى از امام باقر عليه السّلام آمده است: «هركس سوره صف را تلاوت كند و بر تلاوت آن در فرايض و نوافل مداومت داشته باشد، خداوند او را با فرشتگان و پيامبران مرسل در يك صف قرار مى‌دهد»[2]


[1]جواهر الكلام 9/ 418 ؛ وسائل الشيعة 6/ 141

[2] وسائل الشيعة 6/ 142 .

صفقتان فى واحدة بيعين فى بيع

صفقه

صَفقَه: معامله.

صفقه از «صفق» به معناى زدنى است كه صداى آن شنيده شود. نزد عرب مرسوم بود هنگام قطعى شدن معامله، يكى از دو طرف، دستش را بر دست طرف ديگر معامله مى‌زد؛ از اين رو، گفته مى‌شد: «صَفَقتُ لَهُ بالبيعَةِ صفقاً؛ هنگام معامله دستم را بر دستش زدم». سپس در خود معامله و بيع به كار رفته و گفته مى‌شود: «بارَكَ اللّه‌ُ لَكَ فى صفقةِ يدِك؛ خداوند در معامله ات بركت قرار دهد». در كلمات فقها نيز مقصود از صفقه، معامله است[1]

( بيع) ( خيار تبعض صفقه)


[1]مجمع البحرين، واژه «صفق».

صفن

صَفْن: چسبانيدن پاها به هم يا بلند كردن يكى در حال ايستادن.

برخى، صفن را به چسباندن پاها به يكديگر در حال ايستادن[1] و برخى ديگر

نام کتاب : فرهنگ فقه فارسي نویسنده : موسسه دائرة المعارف الفقه الاسلامي    جلد : 5  صفحه : 88
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست