عالمان تجويد، رعايت صفات ياد شده را هنگام تلفظ لازم دانسته‌اند؛ ليكن نزد فقها رعايت آنها واجب نيست، مگر صفتى كه تلفظ صحيح حرف متوقف بر آن باشد.

آيا رعايت صفات ياد شده مستحب است؟ برخى در استحباب آن نيز اشكال كرده‌اند، مگر آنكه حكم به استحباب از باب تسامح در ادله سنن(قاعده تسامح) پذيرفته شود[1]

( تجويد)

[1]مجمع الفائدة 2/ 219 ؛ جواهر الكلام 9/ 398 ؛ كتاب الصلاة (شيخ انصارى) 1/ 366 ـ 367 ؛ مهذب الاحكام 6/ 323 .

صفا و مروه

صفا و مروه: دو كوه معروف در مكّه.

صفا و مروه نام دو كوه كوچك، متصل به مسجد الحرام است. صفا در قسمت جنوبى مسجد الحرام و مروه در ناحيه شمال شرقى آن قرار دارد. فاصله ميان اين دو كوه كه «مسعى» نام دارد 5 / 394 متر است. صفا و مروه در گذشته بزرگ‌تر و بلندتر بوده اند، ليكن به مرور زمان و در پى توسعه مسجد الحرام از حجم و ارتفاع آنها كاسته شده است. هم اكنون ارتفاع صفا حدود هشت متر است. از مروه نيز قسمت كمى باقى مانده بود كه در سال 1374 (ه . ش) با هدف گسترش محدوده دور زدن سعى كنندگان، آن را هم برداشته و در انتهاى آن درى به بيرون گشوده‌اند و از مروه تنها نشانه‌اى باقى مانده است[1]

در قرآن كريم به نام اين دو كوه تصريح و از آن دو به عنوان شعائر الهى ياد شده است[2] از احكام مرتبط با آن در باب حج سخن گفته‌اند.

سعى بين صفا و مروه؛ يعنى هفت بار پيمودن مسافت ميان آن دو از واجبات و اركان حج و عمره است[3]( سعى).

از آداب سعى آن است كه حج گزار پيش از سعى بركوه صفا بالا رود؛ به گونه‌اى كه كعبه را ببيند و سپس به ركن حجرالاسود رو كند و دعاهاى وارد شده را بخواند[4]

طول دادن وقوف بر صفا مستحب است[5] و بنابر آنچه در روايات آمده، از