عقد ازدواج: پدر و جد پدرى صغيره بر او ولايت دارند و مى‌توانند با وجود مصلحت يا عدم مفسده ـ بنابر اختلاف ديدگاهها ـ او را به عقد كسى در آورند. چنين عقدى لازم است و او پس از بلوغ نمى‌تواند آن را فسخ كند[2]

ولىّ صغيره مى‌تواند براى حصول محرميت، او را به عقد موقّت مردى درآورد تا آن مرد به مادر و جدّه آن دختر محرم شود. البته در مسئله ديدگاههاى متفاوتى وجود دارد( صيغه محرميت).

نفقه: در عقد دائم، وجوب نفقه صغيره بر شوهر اختلافى است. مشهور قائل به عدم وجوب اند[3]

قسمت: در صورت تعدد همسر و صغيره بودن يكى از آنان، تقسيم شبها ميان همسران و قرار دادن يك شب از چهار شب براى صغيره، بر شوهر واجب نيست[4]

رضاع: مردى كه دو همسر؛ يكى كبيره و يكى صغيره دارد، چنانچه صغيره شيرخوار باشد و كبيره او را شير دهد، كبيره بر شوهرش حرام مى‌شود و اگر شير از زوج باشد يا وى باكبيره آميزش كرده باشد، هر دو بر او حرام مى‌شوند؛ چنان كه اگر دختر، مادر، خواهر، دختر برادر، دختر خواهر و يا زن برادر زوج، زوجه صغيره او را شير دهد، عقد ازدواج باطل و زوجه بر زوج حرام مى‌گردد[5]

آميزش: آميزش با زوجه نابالغ حرام است و چنانچه منجرّ به افضاى او گردد، احكامى چون ثبوت ديه ـ علاوه بر مهر ـ وجوب انفاق تا آخر عمر شوهر و حرمت ابدى آميزش با زن، بر آن مترتب مى‌گردد[6]( افضاء).

طلاق: طلاق صغيره، هرچند مدخوله باشد از مصاديق طلاق بائن به شمار مى‌رود[7]( طلاق بائن).

حداد: بر زنى كه شوهرش فوت شده، حداد( حداد) واجب است؛ ليكن به قول برخى، بر صغيره واجب نيست[8]

رجم: به قول برخى، از شرايط ثبوت حدّ رجم آن است كه زنا با كبيره انجام گيرد. بنابر اين، در زنا با صغيره، حدّ