( بلندى)

[1]الحدائق الناضرة 16/ 260 ـ 264 ؛ جواهر الكلام 19/ 413 ـ 414

[2] الروضة البهية 2/ 276 ؛ جواهر الكلام 19/ 84

[3] جواهر الكلام 18/ 273 ؛ العروة الوثقى 4/ 668

[4] المزار (شيخ مفيد)/ 66 .

صعوه

صَعوه: آبدارك؛ پرنده‌اى كوچك شبيه گنجشك با منقار نازك، نوك تيز و بالهاى گِرد[1]

از آن در باب حج و اطعمه و اشربه نام برده‌اند.

صعوه از پرندگان حلال گوشت است[2] چنانچه محرم( احرام) آن را بكشد، بنابر قول مشهور بايد يك مُدّ طعام(مُدّ) كفاره بدهد[3]

[1]لغت نامه دهخدا و لسان العرب ، واژه «صعو»

[2] جواهر الكلام 36/ 317

[3] 20/ 244 .

صعيد

صَعيد: سطح زمين.

واژه صعيد در قرآن كريم در مقام بيان حكم تيمّم(تيمّم) در فرض عدم دسترسى به آب به كار رفته است[1] مراد از صعيد به قول مشهور، هر چيزى است كه عنوان زمين بر آن صادق است؛ اعم از خاك، سنگ، سنگ ريزه، كلوخ و مانند آن[2]

اطلاق صعيد بر مطلق سطح زمين از لغويان بر جسته نيز نقل شده است[3] ليكن برخى آن را به خاك تفسير كرده‌اند[4]

[1]نساء/ 43

[2] جواهر الكلام 5/ 118 ـ 130

[3] المعتبر 1/ 373

[4] غنية النزوع/ 51 .

صَغار صاغرون

صغير كودك

صغيره

صغيره: دختر نابالغ/ گناه غير كبيره( گناه صغيره).

از عنوان ياد شده به معناى نخست در بابهاى صلات، نكاح، طلاق، حدود و قصاص سخن گفته‌اند.

پوشش در نماز: در نماز، پوشاندن سر و گردن بر زن واجب، و بدون آن نماز باطل است؛ ليكن دختر نابالغ از اين