[1]الاقطاب الفقهية/ 37

[2] جواهر الكلام 13/ 33 ؛ العروة الوثقى 3/72

[3] الدروس الشرعية 1/145

[4] تحرير الوسيلة 1/ 210

[5] جواهر الكلام 12/ 455

[6] العروة الوثقى 3/ 285 ـ 286

[7] جواهر الكلام 10/ 218 ـ 220

[8] 11/ 419 و 423

[9] الحدائق الناضرة 12/ 229

[10] الدروس الشرعية 1/ 277

[11] الكافى فى الفقه/ 184

[12] تذكرة الفقهاء 7/ 121 ؛ الروضة البهية 2/ 161

[13] القواعد و الفوائد 2/ 248 ـ 250

[14] جواهر الكلام 6/ 97 ـ 98

[15] العروة الوثقى 3/ 21 ؛ كلمة التقوى 1/ 479

[16] جواهر الكلام 15/ 460 ، 27/ 107 و 37/ 98 ؛ المقاصد العلية/ 581 .

فوق بالا

فى‌ء

فَى‌ء: غنايم به دست آمده بدون جنگ/ سايه( سايه).

فى‌ء برگرفته شده از فاءَ يفى‌ءُ در لغت به معناى بازگشتن است. مراد از آن در اصطلاح فقه اموالى است كه بدون جنگ و درگيرى از كفّار به غنيمت گرفته مى‌شود.[1]

آيا اموالى كه در پى ترس كفّار از سپاهيان اسلام و فرار آنان به غنيمت گرفته مى‌شود نيز فى‌ء به شمار مى‌رود يا نه؟ اختلاف است[2]و نيز در اينكه فى‌ء اختصاص به زمين دارد يا شامل همه اموال؛ اعم از منقول و غير منقول مى‌شود، اختلاف است. قول نخست مشهور است.[3]

فى‌ء بر مطلق غنيمت( غنيمت) و نيز انفال( انفال) اطلاق مى‌شود.[4] از احكام آن در باب خمس و انفال سخن گفته‌اند.

فى‌ء از انفال محسوب مى‌شود و از آنِ رسول خدا صلّى اللّه‌ عليه و آله و پس از ايشان از آن امامان عليهم السّلام است.[5]

علت نام گذارى اين بخش از انفال به فى‌ء آن است كه اموالى كه در دست كافران است در اصل، مال رسول خدا صلّى اللّه‌ عليه و آله و جانشينان آن حضرت است و دست يافتن به آن اموال در حقيقت بازگشت مال به مالك اصلى آن مى‌باشد.[6]

[1]المبسوط 2 / 64 ؛ تذكرة الفقهاء 9 / 119

[2] تذكرة الفقهاء 9/ 120 ؛ جامع المقاصد 3/ 401

[3] مستند العروة (الخمس)/ 354 ـ 356

[4] غنائم الايام 4/ 371

[5] المبسوط 2/ 64 ؛ تذكرة الفقهاء 9/ 119

[6] مجمع البحرين، واژه «فيأ» .