بايسته است فرمانده لشكر كه عزم نبرد با دشمن دارد، ابتدا از خداى تعالى طلب خير كند و از او نصرت و يارى بطلبد و سپاهيانش را در گروهها و دسته‌هاى متعدد سازماندهى كند و هر گروه را زير پرچم شجاع ترين و بيناترين فرد به امور جنگى قرار دهد و نيز براى آنان، شعار و نشانه‌اى كه يكديگر را بشناسند، انتخاب نمايد.[7]

فرمانده لشكر مى‌تواند براى پيشبرد جنگ، مالى معيّن به عنوان حق جعاله براى افراد تأثيرگذار و پيشرو قرار دهد، مانند اينكه بگويد: هركس راهكار فتح دژ دشمن را ارائه دهد، فلان مبلغ به او داده مى‌شود.[8]

جايز نيست فرمانده لشكر كسى را كه عليه مسلمانان جاسوسى مى‌كند و يا ميان آنان دشمنى مى‌افكند، همراه خود به جنگ ببرد.[9]

فرمانده لشكر مى‌تواند از طريق پيك به دشمن امان دهد. سزاوار است براى فرستادن امان نامه پيكى را برگزيند كه مرد، مسلمان، امين و عادل باشد.[10]

( جهاد)

[1]تذكرة الفقهاء 9 / 57

[2] المبسوط 2 / 75

[3] كشف الغطاء 4/ 383

[4] تذكرة الفقهاء 9/ 57 5 . كشف الغطاء 4/373

[6] الكافى فى الفقه/253 [7]غنية النزوع / 200 ؛ إصباح الشيعة / 188 [8]جواهر الكلام 21 / 117 ـ 118

[9] جامع المقاصد 3 / 388 ـ 389

[10] تذكرة الفقهاء 9 / 92 ـ 93 .

فروبردن بلعيدن

فروتنى خضوع

فروختن بيع

فروض ستّه

فروض ستّه: سهام شش گانه ارث، تعيين شده در قرآن كريم .

قرآن كريم به بيان شش سهم از سهام ارث پرداخته[1] كه در كلمات فقها به فروض ستّه معروف شده است. اين فروض عبارت‌اند از: