[1]المصباح المنير و مجمع البحرين، واژه «فرع» .

فرق

فَرق: شكافى به صورت خطى مستقيم در وسط سر.

فرق عبارت است از شكاف ايجاد شده به صورت خط مستقيم در وسط سر، بر اثر شانه زدن موها. از آن به مناسبت در باب طهارت سخن گفته‌اند.

بر كسى كه موهاى سرش بلند مى‌باشد، در حدى كه از نرمى گوشش تجاوز مى‌كند، مستحب است فرق باز كند؛ بدين گونه كه موهاى خود را شانه كرده و دو بخش كند.[1] به تصريح برخى، فرق باز كردن از وسط سر است؛ به گونه‌اى كه موها به دو بخش مساوى تقسيم شوند.[2]

[1]الكافى (كلينى) 6/ 485 ؛ تحرير الاحكام 1/ 72 ؛ منتهى المطلب 1 / 290 ؛ الجامع للشرائع / 29

[2] روضة المتقين 1/ 174 .

فرقان؛ سوره

فرقان؛ سوره: بيست و پنجمين سوره قرآن كريم.

از آن در باب صلات نام برده‌اند.

قرائت سوره فرقان در هرشب مستحب است.[1] از امام كاظم عليه السّلام نقل شده است كه به اسحاق بن عمار فرمود: «اى پسر عمار! تلاوت سوره فرقان را ترك مكن. هركس بر قرائت اين سوره در هر شب مداومت داشته باشد، خداوند نه از او حساب مى‌كشد و نه او را عذاب مى‌كند و جايگاه وى فردوس اعلا خواهد بود».[2]

[1]كشف الغطاء 3/ 472

[2] وسائل الشيعة 6/ 253 .

فرق ثلاث

فِرَق ثَلاث: يهود، نصارا و مجوس.

عنوان ياد شده در فقه بيشتر بر اهل كتاب اطلاق مى‌شود[1]( اهل كتاب).

[1]مسالك الافهام 3/ 67 و 10/ 268 ؛ مهذب الاحكام 28/ 180 .

فرقعه

فَرقَعَه: شكستن بندهاى انگشتان دست.