اگر زن مرتكب زنا شود و فرزندى به دنيا آورد، فرزند به شوهرش ملحق مى‌شود نه مرد زناكار، به شرط آنكه امكان الحاق فرزند به شوهر وجود داشته باشد(قاعده فراش). در اين صورت شوهر نمى‌تواند او را از خود نفى كند، مگر با لعان[2]( لعان).

تبعيّت: فرزند تا قبل از بلوغ در اسلام و كفر تابع پدر و مادر خويش است. از اين رو، اگر پدر و مادر هر دو كافر باشند، بنابر قول مشهور، فرزندشان نيز محكوم به كفر است و اگر هر دو يا يكى از آنان مسلمان باشند، فرزند نيز محكوم به اسلام است(تبعيت).

فرزند در آزاد يا برده بودن نيز تابع پدر و مادر خويش است و از ديدگاه مشهور، حتى اگر مادر به تنهايى آزاد باشد، فرزند نيز آزاد به شمار مى‌رود.[3]

پس از ولادت: بر پدر مستحب است پس از ولادت، بويژه هفتمين روز از ولادت فرزندش براى او نام نيك انتخاب كند، مانند نام معصومان عليهم السّلام و نامهايى كه مفاد آنها عبوديت و بندگى خدا است، از قبيل عبداللّه‌.[4]

برگزيدن كنيه ابوالقاسم براى فرزندى كه نامش محمد است، كراهت دارد؛ چنان كه ناميدن او به نامهايى كه مبغوض خداوند است، مكروه مى‌باشد، مانند حكم، حكيم، خالد، حارث و مالك.[5]

ختنه كردن فرزند در روز هفتم ولادت مستحب است[6]( ختنه)؛ چنان كه عقيقه براى فرزند در همان روز استحباب دارد[7]( عقيقه).

حضانت: حضانت فرزند بر عهده پدر و مادر او است. مادر تا دو سالگى نسبت به حضانت كودك بر پدر اولويت دارد و پس از آن بنابر قول مشهور، پدر نسبت به حضانت پسر اولويت پيدا مى‌كند؛ ليكن حق حضانت مادر نسبت به دختر تا هفت سالگى ادامه مى‌يابد(حضانت).

رضاع: شير دادن فرزند تا دوسالگى بر مادر مستحب است. برخى دادن نخستين شير (آغوز) به نوزاد را بر مادر واجب دانسته‌اند( رضاع).

نفقه: نفقه فرزند نابالغ و نيز بالغ ناتوان از كسب و كار بر عهده پدر مى‌باشد[8]( نفقه).