[4] تذكرة الفقهاء 9/ 58 ـ 61 ؛ جواهر الكلام 21/ 56 ـ 59

[5] جواهر الكلام 21/ 61

[6] 326

[7] شرائع الاسلام 1/ 236

[8] العروة الوثقى 2/ 22

[9] تذكرة الفقهاء 9/ 61 ؛ جواهر الكلام 21/ 62

[10] مختلف الشيعة 4/ 386

[11] تحرير الاحكام 2/ 141

[12] جواهر الكلام 41/ 364

[13] الروضة البهية 9/ 90 ـ 93 ؛ جواهر الكلام 41/ 349

[14] جواهر الكلام 42/ 330 ـ 332 ؛ تحرير الوسيلة 2/ 539 ؛ تفصيل الشريعة (القصاص)/ 349 ـ 353

[15] جواهر الكلام 41/ 582 ـ 588

[16] 42/ 42 ـ 43

[17] 42/ 25

[18] 43/ 123 ـ 126

[19] غاية المراد 4/ 449 ـ 450 ؛ مسالك الافهام 15/ 332 ـ 333 ؛ جواهر الكلام 43/ 57 ـ 60

[20] تحرير الوسيلة 2/ 562 ؛ تفصيل الشريعة (الديات)/ 67

[21] تذكرة الفقهاء 9/ 264 ـ 265

[22] جواهر الكلام 21/ 200

[23] المبسوط 2 / 66

[24] جواهر الكلام 35/ 197 ـ 198

[25] توضيح المسائل مراجع 2/ 569 م 2585 .

فِراش؛ قاعده قاعده فراش

فِراغ؛ قاعده قاعده فراغ

فراق

فراق: جدا شدن زن و شوهر از يكديگر.

از عنوان ياد شده در بابهاى طلاق، خلع، مبارات، ظهار، ايلاء و لعان سخن گفته‌اند.

برخى فقها به جهت شمول عنوان «فراق» نسبت به طلاق و ديگر اسباب جدايى زن و شوهر، آن را عنوان باب فقهى قرار داده و عناوين طلاق، خلع، مبارات، ظهار، ايلاء و لعان را به صورت بخشهاى جداگانه در ذيل آن مطرح كرده‌اند.[1]

اسباب فراق: طلاق( طلاق)، خلع(خلع)، مبارات( مبارات) و لعان( لعان) از اسباب جدايى بين زن و شوهراند. چنانچه مردى همسرش را ظهار( ظهار) يا ايلاء(ايلاء) كند و در مدت تعيين شده از سوى حاكم شرع كفّاره ندهد و به همسرش رجوع نكند، حاكم او را مجبور به طلاق يا رجوع به همسرش مى‌نمايد.

ارتداد( ارتداد) يا مسلمان شدن يكى از زن و شوهر و شير دادن زن در مواردى كه موجب پيدايى نسب بين زن و شوهر مى‌شود( رضاع) از ديگر اسباب جدايى‌اند. چنان كه فسخ عقد نكاح به سبب يكى از مجوزهاى فسخ، سبب ديگرى براى جدايى است.