از امام صادق عليه السّلام نقل شده است كه فرمود: «سوره فجر را در نمازهاى واجب و مستحب خود بخوانيد؛ زيرا آن، سوره حسين بن على ـ عليهما السلام ـ است. هر كس آن را تلاوت كند، در قيامت با آن حضرت در درجه او از بهشت خواهد بود».[1]

[1]وسائل الشيعة 6/ 144 .

فجر صادق فجر

فجر كاذب فجر

فجر مستطير فجر

فجر مستطيل فجر

فجر معترض فجر

فجور

فجور: تبه كارى؛ زنا.

فجور در لغت و كلمات فقها به معناى كردار و رفتار زشت و دريدن پرده ديانت به ارتكاب معاصى و محرمات موجب فسق( فسق) آمده است و بيشتر بر اعمال منافى عفت، همچون زنا (زنا) و لواط( لواط) اطلاق مى‌شود.[1]

فجور به معناى دروغ نيز آمده است (دروغ). «يمين فاجره» به معناى قسم دروغ است[2]( قسم).

[1]المفردات (راغب) و لسان العرب، واژه «فجر» ؛ مرآة العقول 11/ 81 ؛ شرح اصول الكافى (مازندرانى) 11/ 321 ، 325 و 456

[2] لسان العرب، واژه «فجر» ؛ الكافى (كلينى) 7/ 436 ؛ الوافى 26/ 165 .

فَحَج تفحّج

فحش دشنام

فَحص جست وجو

فحل الضّراب

فَحلُ الضِّراب: حيوان نرينه مورد استفاده در باردار كردن مادينه.

از احكام آن در بابهاى زكات، تجارت، عاريه، اجاره و غصب سخن گفته‌اند.

عاريه[1] و اجاره كردن[2] چارپاى نرينه براى جهاندن آن بر مادينه صحيح و جايز است؛ ليكن كسب كردن با آن به اجاره دادن و غير آن مكروه مى‌باشد.[3]