بنابر نقلى
فاقد طهورين، نماز را در وقت مىگزارد و پس از بر طرف شدن عذر آن را اعاده
مىكند؛[7] ليكن براى اين نقل، قائلى پيدا نشده است؛[8] هرچند برخى، احتياط واجب را در
جمع ميان ادا و قضاى نماز دانستهاند.[9] مشهور فقها اداى نماز در وقت را بر فاقد
طهورين واجب نمىدانند.[10]
چنانچه بر عهده
فاقد طهورين در روزه واجب معيّن، مانند روزه ماه رمضان، غسل جنابت يا حيض و يا
نفاس باشد، اشكال ندارد و روزهاش صحيح است.[11]
فأفاء بر كسى
اطلاق مىگردد كه نمىتواند «فا» را تلفظ كند و هنگام تلفظ آن را به حرفى ديگر
تبديل مىكند و نيز كسى كه هنگام تلفظ حرف «فا» زبانش مىگيرد و آن را با تكرار
تلفظ مىنمايد.[1] از آن به مناسبت در باب صلات و ديات سخن گفتهاند.
به قول مشهور،
امامت جماعت فأفا به معناى نخست (تبديل حرف «فا» به حرفى ديگر) براى غير همانندش
(تلفظ كنندگان صحيح حرف فا) جايز نيست.[2] در اينكه به معناى دوم (تلفظ «فا» با
تكرار) جايز است يا نه، اختلاف مىباشد. جمعى آن را جايز دانستهاند.[3] برخى در اين
صورت نيز حكم به عدم جواز امامت كردهاند.[4]
چنانچه كسى به
سبب جنايت وارد آمده از ديگرى زبانش در بعض حروف لكنت پيدا كند، مانند آنكه فأفا
شود، بر عهده جانى حكومت( ارش) ثابت مىشود.[5]