طهارت: به قول مشهور، مستحب است بين چاه آب و چاه فاضلاب در زمين سخت و نيز در صورت پايين بودن سطح چاه فاضلاب از چاه آب، پنج ذراع فاصله باشد. اين فاصله در زمين نرم و نيز در صورت برابر بودن سطح فاضلاب يا بلند بودن آن نسبت به چاه آب، هفت ذراع است[1]( چاه آب).

صلات: از شرايط صحّت نماز جماعت، فاصله غير معمول نبودن ميان امام و مأمومان، و نيز ميان مأموم و كسانى است كه واسطه بين او و امام اند.[2]

مستحب است در نماز در حال قيام، ميان پاها به اندازه سه انگشت باز تا يك وجب فاصله باشد.[3]

به قولى، جلوتر ايستادن زن از مرد و يا محاذى وى ايستادن در نماز حرام و موجب بطلان آن است؛ اما اگر بين آن دو حايل يا ده ذراع فاصله باشد، اشكال ندارد( حائل).[4]

نماز گزاردن ميان قبرها بنابر مشهور مكروه است، مگر آنكه ميان نماز گزار و قبر از چهار جهت ده ذراع( ذراع) فاصله باشد يا ميان او و قبر حايلى وجود داشته باشد.[5]

اقامه دو نماز جمعه در فاصله كمتر از يك فرسخ صحيح نيست.[6]

صوم: در موارد وجوب پى درپى گرفتن روزه، مانند دو ماه روزه كفّاره كه يك ماه و يك روز آن بايد پياپى انجام شود، چنانچه بدون عذر بين آنها فاصله بيندازد، بايد دوباره روزه را از سر بگيرد ( تتابع).

حج: به قول منسوب به مشهور، بر كسى كه فاصله محل زندگى او تا مكّه يا مسجد الحرام ـ بنابر اختلاف ديدگاهها ـ 48 ميل (شانزده فرسخ) و بيشتر از آن مى‌باشد، حج تمتع واجب است[7] (آفاقى).

فاصله انداختن ميان سعى و طواف تا شب، به قول مشهور جايز است؛ ليكن تأخير سعى از طواف تا روز بعد، بدون عذر جايز نيست.[8]