نون در يكى
از حروف «م، ن، و، ى» ادغام شود.
نون پيش از
حروف «ت، ث، ج، د، ذ، ز، س، ش، ص، ض، ط، ظ، ف، ق، ك» واقع شود.
ميم در ميم
ادغام گردد.[1]
از عنوان ياد
شده به مناسبت در باب صلات سخن گفتهاند.
اداى حروف به
گونه صحيح در نماز واجب است؛ ليكن رعايت اوصافى چون غنّه، تفخيم و ترقيق كه دخلى
در صحيح ادا كردن حرف ندارند، واجب نيست.[2] گروهى از فقها رعايت آنها را به عنوان
ترتيل( ترتيل) مستحب دانستهاند؛[3] ليكن برخى حتى در استحباب آن اشكال كردهاند.[4]
[4]
مجمع الفائدة 2/ 219 ؛ الحدائق الناضرة 8/ 174 ـ 176 ؛ جواهر الكلام 9/ 398 .
غنى غنا
غنيمت
غنيمت: آنچه با قهر و غلبه و جنگيدن از كفّار به دست
مىآيد/ مطلق فوايد به دست آمده.
در كلمات فقها
غنيمت در دو معناى خاص و عام به كار رفته است. معناى خاص آن عبارت است ازآنچه
مجاهدان با قهر و غلبه و جنگيدن از كفار حربى به چنگ مىآورند و معناى عام آن
عبارت است از مطلق فوايدى كه به دست مىآيد؛ خواه باكار وتجارت يا حيازت( حيازت)
يا نبرد با كفار حربى يا غير آنها. موضوع سخن در اين نوشتار، غنيمت به معناى نخست
است. مباحث مربوط به غنيمت به معناى دوم در عنوان «خمس» آمده است.
غنيمت شامل همه
اموال كفار حربى؛ اعم از منقول و غير منقول مىشود.
به قول اكثر
فقها ، در جنگ با باغيان [= خروج كنندگان بر امام معصوم عليه السّلام] آن مقدار از
اموال موجود در دستشان در ميدان جنگ كه به چنگ سپاهيان حق مىافتد، غنيمت به شمار
مىرود ( باغى).