غلوه

غَلوَه: نهايت برد پرتاب تير.

غلوه در لغت به معناى مقدار پرتاب تير، مسافت سيصد تا چهارصد ذراع و 25 غلوه معادل يك فرسخ آمده است.[1] مراد از غلوه در فقه، معناى نخست است. مراد از مقدار پرتاب تير، مسافتى است كه تيرانداز معمولى (معتدل القدره) از كمان معمولى، در هواى آرام و بدون باد، تير معمولى را پرتاب مى‌كند.[2] اين مسافت، معادل تقريبى دويست گام ذكر شده است.[3] عنوان ياد شده به مناسبت در باب طهارت آمده است.

كسى كه در بيابان براى وضو يا غسل جهت نماز آب ندارد، بايد براى يافتن آن به جست و جو بپردازد. حدّ جست و جو بنابر قول مشهور، در زمين ناهموار يك غلوه و در زمين هموار، دو غلوه از چهار جهت است و با يأس از يافتن آب در اين حدود، مى‌تواند تيمّم كند(تيمّم).

[1]مجمع البحرين، واژه «غلو»

[2] كشف اللثام 2/ 433 ؛ جواهر الكلام 5/ 79

[3] لوامع صاحبقرانى 1/ 694 .

غَلّه غلات اربع

غَلَيان جوشيدن

غم اندوه

غمره

غَمرَه: محلى در وسط وادى عقيق، بين مسلخ و ذات عِرق.

از آن به مناسبت در باب حج نام برده‌اند.

از جمله ميقاتها( ميقات) عقيق است كه آغاز آن مسلخ، ميانه آن غمره و نهايتش ذات عرق است.[1]

به قول مشهور، احرام بستن از تمامى محدوده عقيق جايز است؛ ليكن در صورت مُحرم نشدن از مسلخ، افضل آن است كه از غمره محرم شود[2](احرام).

[1]جواهر الكلام 18/ 105

[2] 104 ؛ معتمد العروة (الحج) 2/ 346 .

غَموس؛ قسم قسم غموس

غنا

غِنا: توانگرى؛ مقابل فقر.