بر افعالى كه ترتب آثار بر آنها منوط به قصد فاعل است، چنانچه در حال غضب از فاعل صادر شوند و غضب در حدى شديد باشد كه قصد را از فاعل سلب كند، اثرى مترتب نمى‌شود، مانند عقود( عقد) و ايقاعات( ايقاع) و سخن موجب ارتداد( ارتداد).

در صيغه لعانى كه زن اجرا مى‌كند، پس از چهار بار كه به دروغگويى شوهرش گواهى مى‌دهد، بار پنجم مى‌گويد: «إنَّ غَضَبَ اللّه‌ِ عَلَىَّ إنْ كانَ مِنَ الصّادِقِين» و با گفتن اين جمله براى هميشه بر شوهرش حرام مى‌شود.[11]

از اقسام نذر، نذر غضب است؛ بدين گونه كه به قصد به خشم آوردن ديگرى يا به سبب به خشم آمدن از ديگرى، نذر مى‌كند فلان كار را انجام ندهد يا فلان كار را بر خود واجب مى‌كند.[12] اين گونه نذر در صورتى كه براى خدا نباشد؛ بلكه انگيزه، صرف بازداشتن خود از انجام دادن كارى يا الزام كارى بر خود باشد، منعقد نمى‌شود و محكوم به بطلان است.[13]

نذر به مطلّقه بودن همسر يا آزاد بودن برده در صورت انجام دادن كارى يا ترك آن نيز ازاين قسم ومحكوم به بطلان است.[14]

[1]مرآة العقول 2/ 234

[2] مجمع البحرين، واژه «غضب» ؛ مرآة العقول 25/ 46 ـ 47

[3] وسائل الشيعة 15/ 358

[4] 359

[5] منتهى المطلب 10/ 38

[6] وسائل الشيعة 15/ 363

[7] جواهر الكلام 1 / 26

[8] كشف الغطاء 3 / 189

[9] جواهر الكلام 40/ 81

[10] وسائل الشيعة 28/ 47 ـ 48

[11] كتاب السرائر 2/ 699

[12] كشف اللثام 9/ 75 ـ 76

[13] قواعد الاحكام 3/ 284 ـ 285 ؛ كشف اللثام 9/ 75 ـ 76

[14] مسالك الافهام 11/ 317 .

غضّ بصر

غَضّ بَصَر: فروهشتن و كوتاه كردن نگاه؛ خيره نگاه نكردن.

عنوان غضّ بصر در قرآن كريم، در ارتباط با نگاه مردان و زنان مؤمن به يكديگر به كار رفته است. خداى تعالى مى‌فرمايد: «قُلْ لِلْمُؤمِنِينَ يَغُضُّوامِنْ أَبْصَـرِهِمْ... وَ قُلْ لِلْمُؤمِنَاتِ يَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَـرِهِنَّ...؛[1] به مردان مؤمن بگو چشمهاى خود را (از نگاه ناروا) فرو گيرند... و به زنان با ايمان بگو چشمهاى خويش را (از نگاه ناروا) بپوشند...».