آيا سفرى كه
مباح است، ليكن راه يا وسيله سوارى غصبى است، سفر معصيت به شمار رفته و نماز در آن
تمام است يا نه؟ مسئله اختلافى است.[39]
رزمندهاى كه
با اسب غصبى در جنگ حضور يافته، در صورت حضور صاحب اسب، سهم اسب از غنيمت به مالك
آن تعلق مىگيرد و در صورت عدم حضور، براى اسب سهمى در نظر گرفته نمىشود.[40]
وديعه و غصب:
اگر غاصب مال غصبى را نزد كسى به امانت بگذارد، بر امانت دار واجب است در صورت
امكان، آن را به صاحبش برگرداند.[41]