حكم تكليفى: غسل حيض واجب غيرى است؛ بدين معنا كه براى انجام دادن عمل واجب مشروط به طهارت، همچون طواف واجب، نمازهاى واجب روزانه و اجزاى فراموش شده نماز واجب، مانند تشهد، واجب مى‌شود. بنابر اين، غسل حيض واجب نفسى ـ كه به خودى خود واجب باشد ـ نيست؛ بلكه مستحب نفسى است.[1]

كيفيت: غسل حيض همانند ديگر غسلها به دو گونه ترتيبى و ارتماسى انجام مى‌شود.[2]

احكام: به قول مشهور، غسل حيض از وضو كفايت نمى‌كند و زن بايد براى نماز علاوه بر غسل، وضو بگيرد.[3]

استظهار( استظهار) قبل از غسل براى علم به قطع شدن خون حيض واجب است؛ بدين گونه كه مقدارى پنبه و مانند آن را درون شرمگاه قرار مى‌دهد و پس از اندكى صبر بيرون مى‌آورد. در صورت آلوده نشدن به خون، غسل مى‌كند.[4]

آميزش با همسر پس از پاك شدن و قبل از غسل كردن، جايز اما مكروه است؛[5] ليكن ساير امور حرام بر حايض، از قبيل لمس خطوط قرآن كريم و قرائت سوره‌هاى داراى سجده واجب تا قبل از غسل همچنان حرام است.[6]

چنانچه در ماه رمضان، پيش از طلوع فجر، خون حيض قطع شود، به قول مشهور، بر حايض واجب است پيش از اذان صبح غسل كند و در صورت ترك آن، روزه‌اش باطل و قضاى آن واجب است؛ هرچند كفّاره ندارد؛[7] ليكن برخى، غسل را واجب ندانسته و در نتيجه روزه را نيز باطل ندانسته‌اند.[8]

( غسل)

[1]العروة الوثقى 1/ 580 ؛ مستمسك العروة 3/ 68 ـ 72

[2] العروة الوثقى 1/ 580

[3] مختلف الشيعة 1/ 339

[4] العروة الوثقى 1/ 557

[5] جواهر الكلام 3/ 205 ـ 207

[6] 249 ؛ مهذب الاحكام 3/ 242 و 249

[7] الحدائق الناضرة 13/ 123 ـ 124

[8] نهاية الإحكام 1/ 119 ؛ مدارك الاحكام 1/ 345 .

غسل دخول حرم

غسل دخول حرم: از غسلهاى مستحب.