تحقق بخش صدّ: صدّ يا در حج پديد مى‌آيد و يا در عمره.

الف. در حج: صد در حج با بازداشتن حاجى از آنچه ترك آن سبب بطلان حج مى‌شود، تحقق مى‌يابد، مانند بازداشتن وى از وقوف در عرفات و مشعر يا منع از وقوف در يكى از آن دو با فوت شدن وقوف ديگر و يا منع از وقوف در مشعر با ادراك وقوف اضطرارى عرفه به تنهايى[4] در اينكه صدّ با منع از يكى از دو وقوف تحقق مى‌يابد يا نه، اختلاف است[5]

آيا با منع از دخول مكّه پس از وقوف در عرفات و مشعر و قبل از طواف زيارت و سعى، صدّ تحقق مى‌يابد يا نه؟ به قول مشهور، چنانچه منع از مكّه پيش از به جا آوردن مناسك منى ـ كه تحلّل نخست به آن تحقق مى‌يابد ـ صورت گيرد، صدّ محقق مى‌شود؛ ليكن مصدود ميان انجام دادن اعمال مصدود و باقى ماندن بر احرام مخيّر است. در صورت بقا بر احرام، چنانچه در ايام منى موفق به رمى و قربانى و حلق شود يا در صورت عدم امكان، نايبش آن اعمال را انجام دهد، در باقى مانده ذيحجه به مكّه رفته، طواف و سعى را به جا مى‌آورد و حجش صحيح است و قضايى بر عهده‌اش نخواهد بود؛ اما اگر نتواند در ذيحجه طواف و سعى را انجام دهد، بايد سال آينده حج را به جا آورد[6]

اگر منع از دخول مكّه پس از انجام دادن اعمال منى باشد آيا صدّ محقق مى‌شود يا نه؟ مسئله اختلافى است. بنابر قول دوم، نسبت به برخى محرمات احرام، چون بوى خوش، زن و شكار،