[6] 19

[7] مصباح الفقيه 6/ 14 ؛ العروة الوثقى 2/ 143

[8] مختلف الشيعة 1/ 339

[9] العروة الوثقى 2/ 147 ؛ موسوعة الخوئى 10/ 34

[10] العروة الوثقى 2/ 145 .

غسل جنابت

غسل جنابت: از غسلهاى واجب.

غسل جنابت غسلى است كه به سبب جنابت( جنابت) بر انسان واجب مى‌شود. از احكام آن در باب طهارت سخن گفته‌اند.

حكم تكليفى: به قول مشهور، غسل جنابت واجب غيرى است كه براى انجام دادن عمل واجبِ مشروط به طهارت ـ مانند طواف واجب و نمازهاى واجب روزانه ـ واجب مى‌شود. بنابر اين، غسل جنابت واجب نفسى نمى‌باشد؛ بلكه مستحب نفسى است؛ يعنى استحباب آن به جهت حصول طهارت به سبب آن ـ نه غايتى ديگر همچون زيارت و تلاوت قرآن ـ است؛ ليكن براى زيارت يا تلاوت قرآن و ديگر غايات مستحب، مستحب غيرى مى‌باشد.[1]

چگونگى: غسل جنابت همچون ديگر غسلها به دو گونه ترتيبى و ارتماسى انجام مى‌گيرد.[2]

احكام: اگر جنابت به سبب خروج منى باشد، به قول مشهور، استبرا( استبراء) پيش از غسل مستحب است.[3]

شستن دستها سه بار و نيز مضمضه و استنشاق قبل از غسل مستحب است؛[4] چنان كه گفتن «بسم اللّه‌» و خواندن دعاهاى وارد شده هنگام غسل كردن استحباب دارد.[5]

غسل جنابت به گونه ارتماسى در آب راكد مكروه است.[6]

غسل جنابت از وضو كفايت مى‌كند و بنابر قول مشهور، وضو با غسل جنابت استحباب ندارد.[7]

چنانچه در اثناى غسل جنابت جنب شود، غسل باطل است و بايد آن را از سر بگيرد؛ اما اگر حدث اصغر عارض شود، در بطلان غسل و از سر گرفتن آن اختلاف است؛ چنان كه بنابر قول به صحّت غسل، در وجوب وضو براى نماز نيز اختلاف مى‌باشد( حدث).