[12] 16/ 384

[13] العروة الوثقى 3/ 608

[14] 534 ؛ مستمسك العروة 8/ 217 ـ 218

[15] جواهر الكلام 15/ 499 ـ 501

[16] 527 ؛ العروة الوثقى 4/ 222

[17] العروة الوثقى 4/ 208

[18] جواهر الكلام 15/ 512 ـ 513 ؛ العروة الوثقى 4/ 217

[19] موسوعة الخوئى 24/ 422 ـ 423 ؛ العروة الوثقى 4/ 217

[20] جواهرالكلام 20/ 17

[21] 19/ 17

[22] 28

[23] 29/ 55

[24] 32/ 274

[25] 36/ 134.

غرور تكبر

غرور؛ قاعده قاعده غرور

غرّه

غُرَّه: برده/ اول ماه( هلال).

لغويان براى غرّه معانى مختلفى بيان كرده‌اند، از قبيل مطلق برده؛ برده سفيد كم سن و سال؛ برده نفيس و گران بها. در برده پسر، سن او را بين هفت تا پانزده سال و در برده دختر (كنيز) بين هفت تا بيست سال ذكر كرده‌اند. به لحاظ قيمت نيز بايد قيمتش يك بيستم ديه انسان كامل؛ يعنى پنجاه دينار باشد[1](بردگى). از آن به مناسبت در باب ديات سخن گفته‌اند.

به قول مشهور، ديه جنين بعد از تمام شدن خلقت و پيش از دميدن روح در آن، صد دينار است. از برخى قدما نقل شده كه ديه آن غُرّه مى‌باشد.[2]

همچنين به قول مشهور، ديه جنين قبل از تمام شدن خلقت آن بر حسب مراتب و مراحل (نطفه، علقه و مضغه) متفاوت است و هر مرحله ديه معيّنى دارد؛[3] ليكن برخى قدما ديه جنين قبل از تمام شدن خلقت را غُرّه دانسته‌اند.[4]

[1]لسان العرب، واژه «غرر» ؛ المبسوط 7/ 196 ؛ جواهر الكلام 43/ 367

[2] مختلف الشيعة 9/ 410 ـ 411

[3] جواهر الكلام 43/ 366 ـ 367

[4] المبسوط 4/ 125 .

غَرِى نجف

غريب

غريب: دور افتاده از وطن؛ مسافر.

از آن به مناسبت در باب تجارت و شهادات نام برده‌اند.

چنانچه بازرگانى غريب براى فروش، كالايى به شهرى بياورد، به قول مشهور، وكيل شدن يكى از شهروندان از طرف او براى فروختن كالايش كراهت دارد.[1]