از احكام آن در
بابهاى صلات، زكات، خمس، صوم، صلح، ارث و ديات سخن گفتهاند.
نجات دادن
مسلمانى كه در حال غرق شدن مىباشد، واجب است و در صورت توقف نجات او بر قطع نماز،
قطع نماز واجب است؛[1] چنان كه در صورت توقف نجات وى بر فرورفتن در آب، بر روزه دار،
واجب است اين كار را انجام دهد، هرچند روزهاش باطل مىشود.[2]
نمازى كه وقت
آن داخل شده، از مكلّف در آستانه غرق شدن، ساقط نيست و بر او واجب است به هر نحو
ممكن نماز را به جا آورد[3]( نماز غريق).
از شرايط وجوب
زكات، متمكن بودن شخص از تصرف در مال متعلق زكات است. بنابر اين، در مالى كه در
دريا غرق شده است و دسترسى به آن ممكن نيست، زكات واجب نخواهدبود.[4]
مالى كه در
دريا غرق شده و مالكش از آن اعراض كرده است، آيا چنانچه ديگرى به آن دست يابد مالك
مىشود يا نه؟ مسئله اختلافى است. بنابر قول نخست، در صورتى كه مال از جواهرات، از
قبيل مرواريد و مرجان باشد و يابنده با غواصى آن را بيرون آورده باشد، آيا خمس در
آن واجب است يا نه؟ مسئله محل اختلاف است[5](غواصى).
آب انداختن به
جبهه دشمن كافر به قصد غرق كردن نيروهاى در حال جنگ، بدون ضرورت مكروه است.[6]
اگر كسى در حدّ
نياز در ملك خود آب رها كند و براثر آن، مال ديگرى غرق شود،