صحيفه سجاديه

صحيفه سجاديه: از كتب ادعيه.

صحيفه سجاديه دربردارنده 54 دعا در موضوعات مختلف اعتقادى، اخلاقى و اجتماعى است كه امام سجاد عليه السّلام انشا كرده است. بنابر آنچه در ديباچه صحيفه به اسناد متوكل بن هارون آمده است، امام صادق عليه السّلام نسخه‌اى از كتاب را به وى نشان داده و فرموده اين خط پدرم (امام باقر عليه السّلام) و املاى جدّم على بن الحسين عليهما السّلام است و من هنگام املا و نوشتن حاضر بودم. خود امام صادق عليه السّلام نيز آن را براى بعضى ياران خويش همچون متوكل املا كرده است[1] ضمن آنكه نسبت صحيفه سجاديه به امام زين العابدين عليه السّلام، معلوم و ميان علماى شيعه متواتر است[2]

صحيفه سجاديه نزد علماى شيعه به «زبور آل محمّد عليهم السّلام» و «انجيل اهل بيت عليهم السّلام» لقب گرفته است؛ زيرا همانند اين دو كتاب آسمانى در بردارنده علوم، معارف و حكمتهاى الهى در قالب دعا است[3]

بسيارى از بزرگان صحيفه را «اخت القرآن» و نهج البلاغه را «اخ القرآن» توصيف كرده‌اند[4]

فقها در اجازه‌هاى خود براى نقل حديث از صحيفه سجاديه به عنوان يكى از متون معتبر روايى ياد كرده[5] و در كتب فقهى در بعضى مباحث همچون نماز جمعه به آن استناد نموده‌اند[6] چنان كه به خواندن دعاهاى آن توصيه كرده‌اند[7]

[1]صحيفه سجادية/ 12 ـ 22

[2] مصابيح الظلام 1/338 و 390 ؛ جواهرالكلام 11/ 158

[3] رياض السالكين 1/ 44

[4] خاتمة مستدرك الوسائل 3/ 204

[5] بحار الانوار 110 / 50 ، 79 و 92 6 . رياض المسائل 4/ 33 ؛ جواهر الكلام 11/ 158 ؛ التنقيح (الصلاة) 1/ 52

[7] مهذب الاحكام 5/ 122 ؛ غنائم الايام 5/ 294 ؛ مناسك حج (مراجع)/ 377 ؛ كلمة التقوى 3/ 412 .

صخّابه

صَخّابَه: زن فرياد كش و پر سروصدا.

صَخْب در لغت به معناى فرياد زدن و سر و صدا كردن آمده است و صخّابه بر زنى اطلاق مى‌شود كه بسيار فرياد