غاليه

غاليه: عطرى معروف، فراهم آمده از روغن بان، مشك، عنبر، عود و غير آن[1](عطر).

[1]الوافى 6/ 707 ؛ مرآة العقول 17/ 254 و 22/ 423 ؛ مجمع البحرين، واژه «غلو».

غانِم غنيمت

غايب غيبت

غايت

غايت: آنچه نهايت حكم، موضوع و يا متعلق به آن محدود شده است/ هدف.

غايت به معناى نخست، مانند «كعبين» كه درآيه شريفه «... وَأرجُلَكُم الى الكَعْبَين»[1] موضوع حكم؛ يعنى «أرجُلَكُم» مقيد به آن شده است. به موضوع يا متعلق و يا حكم مقيّد به غايت «مُغَيّا» گفته مى‌شود.

از آن در اصول فقه بحث كرده‌اند.

اصوليان در باره غايت از دو حيث بحث كرده‌اند:

نخست؛ اينكه آيا غايت مطلقا حكم مغيا را دارد يا در صورت وجود قرينه يا در جايى كه غايت از جنس مغيا باشد؛ يا تفصيل بين ادات غايت و اينكه اگر ادات غايت «حتى» باشد، غايت داخل در مغيّا است؛ اما اگر «الى» باشد داخل نيست و يا ضابطه خاصى وجود ندارد و تنها با وجود قراين مى‌توان تشخيص داد كه غايت داخل در مغيّا و يا خارج از آن است و با نبود قراين، به اصول عملى مراجعه مى‌شود؟ مسئله اختلافى است.[2] برخى گفته‌اند: اين اختلاف نظرها در فرضى است كه غايت، غايت موضوع يا متعلق آن باشد، نه غايت حكم.[3]

دوم؛ اينكه آيا مفاد تقييد به غايت ـ قطع نظر از قراين و شواهد ـ انتفاى حكم از پس از غايت است يا نه؟(مفهوم).

از معناى دوم غايت در فقه، در بابهاى طهارت، صلات و بعضى ابواب عقود، همچون بيع و اجاره سخن گفته‌اند.

طهارت: آيا در صحّت وضو قصد غايتى كه به جهت آن امر به وضو شده، شرط است يا نه؟ مسئله اختلافى است.[4]

صلات: مسافرى‌كه غايت سفرش حرام باشد، مانند سفر براى دزدى، نمازش تمام است و بايد روزه‌اش را بگيرد[5](سفر).