زمان عيادت: بهتر است عيادت در صبح يا شام (اول شب) انجام گيرد.[6]

آداب عيادت: هديه بردن براى بيمار از قبيل ميوه و مانند آن؛ دعا كردن و خواندن سوره حمد براى شفا و بهبود او؛ نشستن نزد بيمار و از احوال او پرسيدن؛ گذاردن يكى از دو دست بر دست ديگر يا بر پيشانى خود؛ نهادن دست بر ذراع بيمار؛ كم نشستن و زود برخاستن از نزد بيمار، مگر آنكه بيمار دوست داشته باشد عيادت كننده بيشتر نزد او بماند؛ نخوردن چيزى كه براى بيمار زيان و او بدان اشتها دارد و التماس دعا از بيمار از آداب عيادت به شمار مى‌رود.[7]

( بيمارى)

[1]مفاتيح الشرائع 2/ 160

[2] وسائل الشيعة 2/ 414 ـ 415

[3] 417 ـ 418

[4] 421 ؛ العروة الوثقى 1/ 373

[5] وسائل الشيعة 2/ 413 ـ 414 ؛ جواهر الكلام 4/ 4

[6] وسائل الشيعة 2/ 418

[7] ذكرى الشيعة 1/ 284 ؛ مفاتيح الشرائع 2/ 161 ؛ العروة الوثقى 2/ 17 ـ 18 .

عيال

عِيال: افراد تحت سرپرستى انسان؛ خانواده.

عيال جمع «عَيِّل» در لغت به معناى نيازمند و فقير آمده است.[1] مقصود از عيال انسان، كسانى اند كه تحت تكفّل و سرپرستى او قرار داشته و نان خور وى به شمار مى‌روند؛ خواه نفقه و خرجى آنان بر انسان واجب باشد(نفقه)، مانند همسر و فرزندان و يا واجب نباشد.[2] از عنوان ياد شده در بابهاى صلات، زكات، خمس، حج، جهاد، دين، نكاح و كفّارات سخن گفته‌اند.

صلات: مسافرت كردن براى شكار به منظور تأمين آذوقه عيال جايز است و در نتيجه در چنين سفرى نماز چهار ركعتى قصر و روزه افطار مى‌شود.[3]

زكات: زكات فطره كسانى كه در غروب آخر ماه رمضان عيال و نان خور انسان به شمار مى‌روند؛ بالغ باشند يا نابالغ؛ آزاد يا برده؛ مسلمان يا كافر، با فراهم بودن شرايط بر او (معيل) واجب است.[4]

چنانچه پيش از غروب آفتاب آخر ماه رمضان كسى به عيال انسان افزوده شود، مانند آنكه بچه‌اى متولد گردد، زكات فطره او واجب است[5]( زكات فطره).