به قول مشهور، در ولايت بر تجهيز ميّت، عمو سزاوارتر از دايى است.[1]

عمو از كسانى است كه به بردگى گرفتن آنان مكروه است[2]( بردگى).

عموبا برادرزاده‌اش مَحرم است؛ هرچند دختر رضاعى برادرش باشد؛ از اين رو، ازدواج عمو با برادرزاده حرام است.[3]

نفقه دادن به عموى فقير مستحب است.[4]

عمو از ميّت ارث مى‌برد و از طبقه سوم وارثان نسبى به شمار مى‌رود.

چنانچه وارث ميّت تنها عموى او باشد، تمامى آنچه از ميّت بر جاى مانده به او مى‌رسد و اگر متعدد باشد، در صورتى كه از جهت قرابت و خويشى هم رتبه باشند، همه مال را مساوى ميان خود تقسيم مى‌كنند و اگر هم رتبه نباشند، عموى مادرى در صورت تنهايى يك ششم و درصورت تعدد يك سوم مال را به ارث مى‌برد و باقى مانده به عمو يا عموهاى پدرى و مادرى مى‌رسد. عموى پدرى با وجود عموى پدرى و مادرى ارث نمى‌برد؛ چنان كه عموى پدرى با وجود پسر عموى پدرى و مادرى ارث نمى‌برد.

اگر عمو در ارث با عمّه جمع شود و از لحاظ خويشاوندى در يك رتبه باشند، مانند آنكه هر دو از طرف پدر و مادر يا هر دو تنها از طرف پدر با ميّت قرابت داشته باشند، عمو دو سهم و عمّه يك سهم مى‌برد.

اگر وارث، عمو، عمّه، دايى و خاله باشند، عمو و عمّه سهم پدر ميّت؛ يعنى دو سوم، و خاله و دايى سهم مادر ميّت؛ يعنى يك سوم مال را ارث مى‌برند.[5]

( عموزاده)

[1]جواهر الكلام 12/ 14

[2] 24/ 145

[3] 29/ 241 و 309

[4] 31/ 368 و 371

[5] 39/ 8 ، 11 و 174 ـ 177 .

عمودان

عمودان: پدر و مادر/ پدر و فرزند.

عمودان، يعنى دو عمود. عمود در لغت به معناى ستون آمده و در اصطلاح در دو معنا به كار رفته است:

[1] پدر و هرچه بالا رود، مانند جدّ، جدّ جدّ و... و فرزند و هرچه پايين آيد، مانند نوه، نتيجه و... .