عمل صالح عبارت است از آنچه خداى تعالى بندگان را به انجام دادن آن ترغيب و
امر كرده است؛ از واجبات و مستحبات، همچون نماز، روزه، حج، خمس، زكات، جهاد، ذكر،
فكر، صدقه و صلوات.
اصل و ريشه همه اعمال صالح، ولايت و محبت اهل بيت عليهم السّلام است كه
قبولى تمامى اعمال صالح بسته به آن مىباشد و بدون آن هيچ كار نيكى به درگاه
خداوند پذيرفته نمىشود.[1]
در آيات متعددى، عمل صالح بعد از ايمان به خدا آمده و بهشت و رستگارى و
آمرزش گناهان و غير آن، به ايمان به خدا و عمل صالح؛ هر دو منوط شده است.[2] از
احكام مرتبط با آن در بابهايى نظير طهارت، صلات و شهادات سخن گفتهاند.
بسيار انجام دادن اعمال صالح، بويژه صلوات برمحمد وآل محمد صلّى اللّه
عليه و آله در روز جمعه[3]و نيز بسيار انجام دادن عمل صالح در روز عيد، مستحب
است.[4]
ارتكاب گناه موجب زوال عدالت مىشود و با توبه از آن، عدالت باز مىگردد؛
ليكن در اينكه صرف اظهار ندامت و پشيمانى كافى است يا علاوه بر آن، انجام دادن عمل
صالح نيز شرط مىباشد، اختلاف است.[5]
مستحب است نماز باران با انسانهاى صالح خوانده شود؛ چنان كه مستحب است امام
جماعت، مردم را به استغفار، صدقه و پرهيز از اختلاف امر كند.[6]