[4] مسالك الافهام 2/ 494 ؛ جواهر الكلام 20 / 441

[5] الكافى فى الفقه / 223 6 . جواهر الكلام 31/ 264 و 267

[7] تذكرة الفقهاء 13/ 167 ؛ تحرير الاحكام 4/ 335 ؛ جواهر الكلام 35/ 322

[8]جواهرالكلام 41/ 56

[9] مستدرك الوسائل 12/ 140 ـ 141

[10] وسائل الشيعة 9/ 368

[11] 311 و 368

[12] 21 / 536

[13] 14/ 413

[14] 5/ 61

[15] 24/ 336

[16] المقنع/ 295

[17] وسائل الشيعة 20/ 309

[18] الكافى (كلينى) 2/ 448

[19] وسائل الشيعة 21/ 536

[20] المزار (شيخ مفيد)/ 32 ـ 33.

عَمرُ اللّه‌ قَسَم

عمره

عمره: زيارت خانه خدا با كيفيتى خاص .

عمره در لغت به معناى زيارت آمده و در اصطلاح عبارت است از زيارت خانه خدا با انجام دادن اعمالى خاص نزد آن يا به جا آوردن اعمالى مخصوص در ميقات و مكّه.[1] از آن در باب حج سخن گفته‌اند.

حكم تكليفى: عمره همچون حج( حج) بر هر مكلف در طول عمر با دارا بودن شرايطى كه براى حج بيان شده يك بار واجب مى‌شود.[2]

اقسام: عمره دو گونه است: عمره تمتع(عمره تمتع) و عمره مفرده( عمره مفرده). اول وظيفه كسى است كه از مكّه دور است(آفاقى) و دوم وظيفه كسى است كه در مكّه اقامت دارد.[3]

عمره تمتّع هميشه توأم با حج تمتّع است. بنابر اين، با حصول استطاعت براى حج تمتّع عمره تمتّع نيز واجب مى‌شود؛ بر خلاف عمره مفرده كه به قول مشهور با استطاعت پيدا كردن بر آن، واجب مى‌شود؛ هرچند استطاعت بر حج حاصل نشود.[4]

عمره تمتّع از عمره مفرده كفايت مى‌كند؛ ليكن كسى كه وظيفه‌اش حج تمتّع است، مانند آفاقى، چنانچه بدون حصول استطاعت براى حج تمتّع، براى عمره مفرده مستطيع شود آيا عمره بر او واجب مى‌شود يا نه؟ نظر مشهور عدم وجوب است.[5] برخى قائل به وجوب آن شده‌اند.[6] برخى نيز به جا آوردن آن را بنابر احتياط واجب، لازم دانسته‌اند.[7]