نكاح: تهيه علوفه حيوان محترمى كه انسان‌آن را نگهدارى مى‌كند، واجب است.[13]

اطعمه و اشربه: گوشت و شير حيوان حلال گوشتى كه به خوردن مدفوع انسان عادت كرده حرام و مدفوع و ادرار آن نجس است( نجاستخوارى). با منع حيوان از خوردن مدفوع و خوراندن علف پاك به آن تا زمانى معيّن، استبرا حاصل مى‌شود. در مدت زمان استبرا اختلاف است. قول مشهور، چهل روز براى شتر، بيست روز براى گاو و ده روز براى گوسفند است[14](استبراء).

لقطه: شترى كه بر اثر ابتلا به بيمارى يا شكستگى اعضا و مانند آن از سوى صاحبش رها شده است، در صورتى كه سرزمين رها شده براى استفاده و ادامه حيات حيوان، بى آب و علف باشد، گرفتن حيوان به قول مشهور جايز است و گيرنده مالك آن مى‌شود، بدون آنكه ضمانى متوجه او باشد؛ اما اگر منطقه‌اى كه حيوان در آن رها شده، داراى آب و علف و يا حيوان سالم باشد، هرچند در بيابان بى آب و علف رها شده باشد گرفتن آن جايز نيست و در صورت گرفتن، گيرنده ضامن است[15]( ضاله).

( گياه)

[1]توضيح المسائل مراجع 1/ 71 م 93

[2] جواهر الكلام 14/ 268 ـ 270 ؛ توضيح المسائل مراجع 1/ 700 و 734

[3] توضيح المسائل مراجع 1/ 586 م 1078 ؛ العروة الوثقى 2/ 391

[4] جواهر الكلام 15/ 92 ؛ العروة الوثقى 4/ 40

[5] توضيح المسائل مراجع 2/ 105

[6] جواهر الكلام 17/ 255

[7] مناسك حج (مراجع)/ 196 و 213

[8] جواهر الكلام 18/ 420 ؛ مناسك حج (مراجع)/ 198

[9] الجامع للشرائع/ 398 ؛ لوامع صاحبقرانى 7/ 391 ؛ العروة الوثقى 4/ 334

[10] جواهر الكلام 27/ 111

[11] كتاب السرائر 2/ 465 ؛ جواهر الكلام 27/ 321

[12] العناوين 2/ 231 ـ 233 ؛ مهذب الاحكام 19/ 167

[13] جواهر الكلام 31/ 394 ـ 397 ؛ 5/ 115 ـ 116

[14] 36/ 260 و 271 ـ 281

[15] 38/ 218 ـ 221 .

علق؛ سوره

عَلَق؛ سوره [= اقرأ]: نود و ششمين سوره قرآن كريم.

از آن در باب صلات نام برده‌اند.

از امام صادق عليه السّلام نقل شده كه فرمود: «كسى كه سوره علق را در روز يا شب تلاوت كند و در آن روز يا شب بميرد، شهيد مرده است و